Ο πόλεμος στον Περσικό κόλπο (17 Ιαν – 28 Φεβ 1991)

Ο πόλεμος στον Περσικό κόλπο (17 Ιαν – 28 Φεβ 1991)

Οι πολεμικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στον Περσικό Κόλπο έχουν απασχολήσει και συνεχίζουν να απασχολούν τους στρατιωτικούς, ολόκληρου του κόσμου, αλλά και γενικότερα όμως τη διεθνή κοινή γνώμη.

Αυτό, όμως, που σήμερα δεσπόζει στον πολιτικοστρατιωτικό ορίζοντα όχι μόνο του Κόλπου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής είναι η «Νέα Τάξη Πολιτικών και Στρατιωτικών Πραγμάτων» όπως διαμορφώνεται στην περιοχή και στην οποία Τάξη κάποιος ρόλος διαφαίνεται και για τη χώρα μας.

Ο τρόπος διεξαγωγής των επιχειρήσεων, καθώς και η προβολή των πολεμικών συγκρούσεων από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως (μέσω των δορυφόρων), ήταν τόσο εντυπωσιακή που καθήλωσε την παγκόσμια κοινή γνώμη στους δέκτες των τηλεοράσεων.  Από στρατιωτικής πλευράς ο αγώνας παρουσίασε πολλές ιδιαιτερότητες, νέες μεθόδους που αναβάθμισαν την ισχύ του αεροπορικού όπλου, και έδειξε τη σπουδαιότητα των ηλεκτρονικών μέσων.  Η Αεροπορία, αποκτώντας απόλυτη κυριαρχία στον αέρα και χρησιμοποιούμενη εύστοχα και κατάλληλα, είναι δυνατό να επιτύχει την απομόνωση του πεδίου της μάχης και να συμβάλει στη νίκη κατά το μεγαλύτερο ποσοστό.

Στρατηγική αξία του χώρου Μέσης Ανατολής

 (1991) – Η Μέση Ανατολή

Θεωρούμε σκόπιμο πριν περιγράψουμε τα γεγονότα, να προσδιορίσουμε γεωγραφικά τον Όρο «Μέση Ανατολή» και να αναφέρουμε πολύ περιληπτικά τη στρατηγική αξία του χώρου, ο οποίος λόγω της υπάρξεως των αποθεμάτων πετρελαίου αποτέλεσε και αποτελεί το μήλο της έριδας των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά και ένα ηφαίστειο, έτοιμο να εκραγεί σε κάθε στιγμή, εφόσον διακοπεί ή παρεμποδιστεί η «απρόσκοπτη ροή πετρελαίου» που αποτελεί πηγή ζωής για την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για τη Δύση.

Η Μέση Ανατολή βρίσκεται ανάμεσα στη Μεσόγειο, τον Ινδικό Ωκεανό και τον Περσικό Κόλπο.  Περιλαμβάνει την Αίγυπτο, το Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία, το Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ομάν, το Κατάρ, την Υεμένη, το Ισραήλ, το Ιράν και τέλος την Τουρκία.

Αποτελεί πρόσβαση εισόδου στην Αφρική από Ευρώπη και Ασία. και αντίστροφα.  Όποιος την κατέχει ή την ελέγχει, ελέγχει ολόκληρο το χώρο της Αφρικής, της νότιας Ασίας και του Ινδικού Ωκεανού.  Αποτελεί τη γέφυρα που συνδέει τρεις Ηπείρους: Ευρώπη-Ασία-Αφρική.  Από το χώρο της Μ. Ανατολής περνούν σε μορφή σταυροδρομιού οι κυριότερες χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες που συνδέουν μεταξύ τους τις τρεις Ηπείρους.

Γενικά, η Μέση Ανατολή αποτελεί έναν από τους πλέον στρατηγικούς κόμβους της υφηλίου, γιατί όποιος την κατέχει ή την ελέγχει:

1. Εξασφαλίζει την ελεύθερη προσπέλαση προς τα ανατολικά.  Ο έλεγχος της διώρυγας του Σουέζ επιτρέπει την απρόσκοπτη διέλευση των πολεμικών και εμπορικών πλοίων από τη Μεσόγειο προς την Ερυθρά Θάλασσα και αντίστροφα, και επομένως τη μεταφορά πρώτων υλών και κυρίως του πετρελαίου που ρέει άφθονο στις χώρες του Κόλπου.
2. Εξασφαλίζει την απαιτούμενη ροή πετρελαίου προς τη Μεσόγειο και Ευρώπη, η οποία χωρίς αυτό, δεν είναι δυνατό να επιζήσει.
3. Ελέγχει τις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, του Εύξεινου Πόντου, της Κασπίας Θάλασσας, του Περσικού Κόλπου και της Ερυθράς Θάλασσας.
4. Κλείνει το δρόμο της Ρωσίας προς την Αφρική.

Σύντομη Πολιτικοστρατιωτική Κατάσταση

Το Εμιράτο του Κουβέιτ αποτελεί ένα τεχνητό κράτος δημιούργημα της Μεγάλης Βρετανίας.  Τα όριά του καθορίσθηκαν το 1922, όταν αυτό έγινε προτεκτοράτο της Μεγάλης Βρετανίας και χαράχθηκαν από Άγγλους γεωλόγους.  Τα σύνορά του δεν έγιναν βάσει εθνολογικών και γεωγραφικών κριτηρίων, αλλά από καθαρά τεχνοκρατικά, με βάση το πλουτοπαραγωγικό υπέδαφος της περιοχής.  Η δημιουργία του αποσκοπούσε στην εξισορρόπηση αντίθετων συμφερόντων και εθνικιστικών τάσεων της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράκ που τότε συγκροτήθηκαν και αυτά σε ανεξάρτητα κράτη.

Το 1961, το Κουβέιτ ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.  Το Ιράκ κάτω από τη διακυβέρνηση της χώρας από το Σαντάμ Χουσεΐν, με ένα καθεστώς με αριστερές σοσιαλιστικές αρχές, και με ένα παναραβικό ιδεώδες δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί το Κουβέιτ μια «Επαρχία» του Ιράκ και να επιδιώκει την προσάρτησή του.  Ένα μικροσκοπικό κρατίδιο με πληθυσμό 1.900.000 κατοίκους και έκταση 18.000 Κm2 ανίσχυρο στρατιωτικά αλλά με αποθεματικά περιουσιακά στοιχεία 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων και με αποθέματα πετρελαίου για 250 χρόνια, είναι ένας μεγάλος πειρασμός και ο καλύτερος στόχος για το υπερεξοπλισμένο ανοικοδομούμενο Ιράκ που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κεφάλαια.

Με έναν ηγέτη αδίστακτο, φιλόδοξο, που έχει μεθύσει από τη νίκη του εναντίον της Περσίας, ο οποίος δεν θα μπορούσε να αρκεσθεί στην κατάληψη του Κουβέιτ που θα είναι το πρώτο βήμα για την απόκτηση των πόρων, αλλά το επόμενο βήμα θα ήταν η Σ. Αραβία και το μεθεπόμενο, γιατί όχι το Ισραήλ ή και το Σουέζ;  Και τότε ποιος Άραβας από τον Περσικό Κόλπο μέχρι τη Μεσόγειο και από την Ερυθρά μέχρι τον Ατλαντικό δεν θα έσπευδε να φιλήσει το χέρι του νέου Προφήτη του Ισλάμ και του ενσαρκωτή της παναραβικής ιδέας;

Η κρίση, λοιπόν, δεν αρχίζει μόνο από την υπαρκτή απειλή του Σαντάμ, ο οποίος, ελέγχοντας τα πετρέλαια της περιοχής, μπορεί να στραγγαλίσει την παγκόσμια οικονομία και να καταστρέψει την ευημερία του Δυτικού κόσμου κυρίως, αλλά και από την ορατή απειλή της παναραβικής ιδέας του Ισλάμ.

Η κύρια αιτία της κρίσεως μπορεί να συνοψισθεί στο τρίπτυχο:

1. Έλεγχος του πετρελαίου.
2. Πανίσχυρο στρατιωτικά Ιράκ.
3. Αραβοϊσλαμική απειλή.

Επίθεση του Ιράκ εναντίον του Κουβέιτ (2 Αυγ. 1990).

Τα κίνητρα εισβολής στο Κουβέιτ δεν ήταν μόνο οικονομικά, αλλά και η φιλοδοξία του Σαντάμ να καταστήσει το Ιράκ μια υπερδύναμη, ώστε να διευρύνει την έξοδό του προς τη θάλασσα και να γίνει ο ηγέτης του αραβικού κόσμου.  Οι αξιώσεις του Σαντάμ δημιουργούσαν κινδύνους αναφλέξεως πολέμου στη Μ. Ανατολή και απειλούσαν γενικότερα την παγκόσμια ειρήνη.

Το πρωί της 2ης Αυγούστου 1990, έγινε η εισβολή των στρατευμάτων του Ιράκ στο Κουβέιτ.  Οι Ιρακινοί επιτέθηκαν με εκατό χιλιάδες στρατιώτες με τη βοήθεια αρμάτων μάχης και με ισχυρή υποστήριξη της αεροπορίας, των ελικοπτέρων και πυροβολικού, διέσπασαν τις γραμμές των αμυνόμενων δυνάμεων του Εμιράτου και μετά δέκα ώρες περίπου είχαν καταλάβει ολόκληρο το Εμιράτο συναντώντας ουσιαστικά αντίσταση μόνο από τη φρουρά του Εμίρη στην περιοχή του Κυβερνείου της Πρωτεύουσας.

Οι Κουβετιανές δυνάμεις, που αποτελούνταν συνολικά από 25.300 άνδρες με 275 βαριά άρματα μάχης, 36 πολεμικά αεροσκάφη και 46 πολεμικά σκάφη, καταστράφηκαν οι περισσότερες στο πεδίο της μάχης, ενώ μέρος του πολεμικού υλικού περιήλθε στα χέρια των ιρακινών δυνάμεων.

Η αντίδραση των ΗΠΑ-Δυτικών χωρών, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας, αλλά και η διεθνής, υπήρξε ευρύτερη και ταχεία προκειμένου να υποχωρήσει το Ιράκ από το Κουβέιτ και να επικρατήσει το διεθνές δίκαιο.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας, που συνεδρίασε στις 7 Αυγούστου 1990, αποφάσισε να επιβληθεί εμπορικός αποκλεισμός στο Ιράκ και στο κατεχόμενο Κουβέιτ, με εξαίρεση τα είδη πρώτης ανάγκης και τα φάρμακα.

Στις 8 Αυγούστου, οι ΗΠΑ αποφάσισαν την αποστολή μιας στρατιωτικής δυνάμεως στην περιοχή για την αποτροπή μιας πιθανής ιρακινής εισβολής στη Σαουδική Αραβία.  Στο μεταξύ, ο Σαντάμ ανακοίνωσε την οριστική προσάρτηση του Κουβέιτ ως 19ης Επαρχίας του Ιράκ, ενώ το συμβούλιο Ασφαλείας χαρακτήρισε άκυρη την απόφαση, βάσει της υπ΄ αριθ. 662 αποφάσεως.  Οι Δυτικές χώρες καταδίκασαν την εισβολή, πάγωσαν τις συναλλαγές, ενώ ο Πρόεδρος της Αιγύπτου πρότεινε την αποστολή κοινής αραβικής δυνάμεως στα σύνορα Σαουδικής Αραβίας-Κουβέιτ και ζήτησε σε παναραβική διάσκεψη κορυφής στο Κάιρο (10 Αυγούστου 1990) την άμεση αποχώρηση του Ιράκ από το Κουβέιτ.  Παράλληλα, αποφασίσθηκε και ο ναυτικός αποκλεισμός του Ιράκ.

Για την υλοποίηση των παραπάνω, αποφασίσθηκε όπως οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και μερικές Αραβικές χώρες, βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ να στείλουν στρατεύματα στην Αραβική Έρημο, ενώ η αυστραλία και οι Δυτικές χώρες αποφάσισαν να στείλουν ναυτικές δυνάμεις στον Περσικό, Μεσόγειο, Ερυθρά Θάλασσα.  Ο Σαντάμ στο μεταξύ απείλησε ότι θα κηρύξει «Ιερό Πόλεμο», εναντίον των Συμμάχων.

Σταδιακά από 7 Αυγούστου 1990 μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 1991, συγκεντρώθηκαν στην περιοχή του Κόλπου και στο έδαφος της Σαουδικής Αραβίας σε εκτέλεση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ αεροπορικές ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις από 29 χώρες μέλη του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Περιγραφή του Πεδίου της Μάχης

Πόλεμος στον Περσικό (1991) – Το Κουβέιτ

 Το έδαφος που διεξήχθησαν οι επιχειρήσεις (Κουβέιτ) είναι τελείως πεδινό που βαθμιαία υψώνεται από τον Περσικό κόλπο προς τα δυτικά, φθάνοντας περίπου στο μέγιστο ύψος 290 μέτρων στην περιοχή του Ας Σακάγια.  

Ο όρμος του Κουβέιτ εκτείνεται σε μήκος 48 χιλιομέτρων προς το εσωτερικό της χώρας.  Κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών του όρμου ορθώνονται απότομα βράχια του Τζαζ-Αζ-Ζαούρ που έχουν υψόμετρο 150 μέτρα.  Κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών επίσης σχηματίζεται ένα φυσικό λιμάνι, όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα Κουβέιτ.  Μια οδική αρτηρία από τα ανατολικά προς τα δυτικά ενώνει το Κουβέιτ με το Αλ Τζάχρα προς το Σάλεμη και μία από Νότο προς Βορρά ενώνει το Αλ Κιράν με το Κουβέιτ, συνεχίζοντας βορειότερα μέχρι το Σαφγουέν.  Γενικά, η χώρα παρουσιάζεται στο μεγαλύτερο της τμήμα έρημος, εκτός από μερικές εύφορες εκτάσεις και την όαση της Αλ Τζάχρα.

Οι κατοικημένες περιοχές βρίσκονται κατά μήκος της παραθαλάσσιας ζώνης και αποτελούνται από το Κουβέιτ, το Χαριάλυ, τη Σάλμια, το Αλ Τζάχρα, το Φάχαχηλ και το Αχμαντί.  Η ζέστη είναι υπερβολική φτάνοντας τους 55 βαθμούς Κελσίου το καλοκαίρι.  Ο χειμώνας βαρύς.  Επιπλέον, ανεμοθύελλες είναι συχνές και οι βροχές σπάνιες.  Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη νερού.

Οι Ιρακινοί μετά από την κατάληψη του Κουβέιτ προέβησαν στην οχύρωσή του δίνοντας προτεραιότητα στη μεθόριο Κουβέιτ, Σαουδικής Αραβίας, επί μήκους 220 χιλιομέτρων περίπου. 

Κατασκευάσθηκαν χαρακώματα, προστατευόμενα από ναρκοπέδια κατά προσωπικού και αντιαρματικά, αναχώματα από άμμο, αντιαρματικά εμπόδια, τάφροι γεμάτοι από πετρέλαιο, ώστε να προκαλέσουν την ανάφλεξή τους με την εισβολή των συμμαχικών δυνάμεων.  Κατασκευάσθηκαν, επίσης, τριπλές, τετραπλές και οκταπλές σειρές συρματοπλεγμάτων.  Εκατοντάδες άρματα, τεθωρακισμένα οχήματα, πυροβόλα, είχαν ταφεί μέσα στην άμμο και είχαν παραλλαγεί κατά τρόπο τέλειο, ώστε να μη διακρίνονται ακόμη και από μικρή απόσταση, περιμένοντας την επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων.  Πολλά όμως από αυτά καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς ή έχασαν την επαφή μεταξύ τους ή με τη βάση τους με αποτέλεσμα να αχρηστευθούν επιχειρησιακά.

Γενικά, οι Ιρακινοί είχαν ένα θαυμάσιο πολυσύνθετο και δύσκολο σύστημα εμποδίων.  Ο ίδιος ο Διοικητής των Συμμαχικών δυνάμεων Στρατηγός Schwarzkopf (Σβάρτσκοπφ) είχε δηλώσει ότι «δεν ήταν καθόλου ευχάριστες οι οχυρωμένες τοποθεσίες για οποιοδήποτε επιτιθέμενο».

Τα συμμαχικά επιτελεία είχαν ασχοληθεί πολύ με τις τάφρους των Ιρακινών, οι οποίες αποτελούσαν ένα σύστημα αυλακώσεων πλάτους 0,80 μέτρων έως 2 μέτρων, είχαν βάθος από 0,50 μέτρα μέχρι 1 μέτρο και τις οποίες είχαν γεμίσει με αργό πετρέλαιο και με μίγμα βενζίνης.  Οι τάφροι, τελικά, στον τομέα των Αμερικανών αναφλέγησαν με βόμβες ναπάλμ, ενώ στον τομέα των αραβικών δυνάμεων σκεπάσθηκαν έγκαιρα στα σημεία διαβάσεως με χώματα και άμμο από μηχανήματα μηχανικού και άρματα με συλλογές προωθήσεως γαιών.  Έτσι, σε διάστημα λίγων ωρών, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν επιτύχει τη ζεύξη και διάβαση των κωλυμάτων.

Γενικά, οι αντίπαλοι καλούνταν να πολεμήσουν σε ένα αναπεπταμένο και ακάλυπτο έδαφος, όπου ο ελιγμός, η ταχύτητα και τα μεγάλα βεληνεκή των όπλων θα ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της μάχης και σ΄ αυτά υπερείχαν οι σύμμαχοι κατά πολύ των Ιρακινών.

Δραστηριότητα των Αντιπάλων πριν την Έναρξη των Επιχειρήσεων

Από τις 7 Αυγούστου 1990 μέχρι 17 Ιανουαρίου 1991, όπου άρχισαν οι αεροπορικές και ναυτικές επιχειρήσεις, οι δύο αντίπαλοι προέβησαν στις εξής ενέργειες:

1. Πολυεθνικές Δυνάμεις
   1. Χερσαίες
      1. Συγκέντρωση και μεταφορά των δυνάμεων των προοριζόμενων για τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων.  Η μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους έγινε δια θαλάσσης και σχεδόν ολοκληρώθηκε την παραμονή της χερσαίας επιχειρήσεων που άρχισε στις 23 Φεβρουαρίου 1991.
      2. Οργάνωση, ανάπτυξη και λειτουργία συστήματος πληροφοριών, που στηρίχθηκε στους δορυφόρους, τα αεροσκάφη και τα ηλεκτρονικά μέσα υψηλής τεχνολογίας, καθώς και σε ειδικές δυνάμεις για τη συλλογή πληροφοριών για τις ιρακινές δυνάμεις.
      3. Οργάνωση και διεξαγωγή ηλεκτρονικού πολέμου.  Η επιτήρηση, παρακολούθηση και προειδοποίηση διεξάχθηκε κατά θαυμάσιο τρόπο με τη βοήθεια ειδικών δορυφόρων και αεροσκαφών διάφορων τύπων (AWAKS, ISTARS, SR-71).  Πραγματοποιήθηκε, επίσης, με δορυφόρους διάφορων τύπων, φωτοαναγνώριση, αναγνώριση με ραντάρ ή προειδοποίηση βλημάτων.
      4. Οργάνωση ψυχολογικών επιχειρήσεων με ιδιαίτερη προβολή στην κοινή γνώμη, τη σταθερότητα και αποφασιστικότητα των Σύμμαχων χωρών για την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
   2. Ναυτικές
      1. Στα πλαίσια του ναυτικού αποκλεισμού του Ιράκ που αποφάσισε με ψήφισμα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, 14 χώρες που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στο ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα απέστειλαν αντιπροσωπευτικές μονάδες τους στην περιοχή της κρίσεως, οι οποίες αποτέλεσαν την πολυεθνική ναυτική δύναμη, που είχε ως βασικό σκοπό την αποτελεσματική εφαρμογή της απαγορεύσεως των θαλάσσιων μεταφορών προς και από το Ιράκ και το κατεχόμενο Κουβέιτ.
      2. Από ελληνικής πλευράς, στις 12 Σεπτεμβρίου ΄90, η φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ» κινήθηκε στην περιοχή της Ερυθράς και εντάχθηκε στη δύναμη της Πολυεθνικής.  Η φρεγάτα επιχείρησε στην περιοχή βόρεια της Ερυθράς και στον τομέα «ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ» και στις προσβάσεις του ΤΙΡΑΝ.  Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τη φρεγάτα «ΕΛΛΗ», από τις 31 Οκτωβρίου του ΄90 μέχρι 13 Ιανουαρίου 1991.  Από 13 Ιανουαρίου του 1991 μέχρι και μετά το πέρας των εχθροπραξιών επανήλθε η φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ».  Στον τομέα «ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ», επίσης, επιχειρούσαν και ναυτικές Μονάδες των ΗΠΑ, Ισπανίας και Γαλλίας.  Οι δύο φρεγάτες χρησιμοποίησαν τους λιμένες JEDAH (Τζέντας) της Σαουδικής Αραβίας και HURGAPA (΄Ακαμπα) της Αιγύπτου, ως κέντρα ανεφοδιασμού και αναπαύσεως.  Πραγματοποιήθηκαν 31 νηοψίες από τη φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ» και 39 νηοψίες από τη φρεγάτα «ΕΛΛΗ».
   3. Αεροπορικές: Με την έναρξη της κρίσεως και τη σταδιακή ανάπτυξη της Πολυεθνικής δυνάμεως οργανώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία σύστημα συλλογής πληροφοριών που στηρίχθηκε στους δορυφόρους, στα αεροσκάφη και στα ηλεκτρονικά υψηλής τεχνολογίας, ώστε να επιτευχθεί:
      1. Η παρακολούθηση κάθε κινήσεως και ενέργειας στο Ιράκ και το Κουβέιτ με κατασκοπευτικούς δορυφόρους, ραντάρ, ιπτάμενα AWAKS της αεροπορίας και HAWKEYES του Ναυτικού σε ακτίνα 250 μιλίων.
      2. Η συλλογή και αξιολόγηση των πάσης φύσεως πληροφοριών με COMPUTERS για τη λήψη αποφάσεων στα υψηλότερα κλιμάκια και μεταβίβαση διαταγών στα κατώτερα.
2. Ιρακινές Δυνάμεις
   1. Χερσαίες
      1. Οργάνωση και προπαρασκευή της Άμυνας με την κατασκευή και βελτίωση των οχυρωματικών έργων στο Κουβέιτ.
      2. Ενίσχυση των ιρακινών δυνάμεων στο Κουβέιτ.
      3. Οργάνωση και ανάπτυξη συστήματος πληροφοριών.
      4. Ναρκοθέτηση του βόρειου Περσικού και ιδίως των ακτών του Κουβέιτ με σκοπό την παρεμπόδιση αποβατικής ενέργειας εκ μέρους των Συμμάχων.
      5. Οργάνωση συστήματος πληροφοριών, που αποδείχθηκε κατώτερο των Συμμάχων, λόγω ελλείψεως προηγμένων μέσων υψηλής τεχνολογίας.
      6. Χρησιμοποίηση μυστικών πρακτόρων των αραβικών φιλικών χωρών.
      7. Οργάνωση συστήματος εναέριας επιτηρήσεως.
      8. Οργάνωση ψυχολογικών επιχειρήσεων.  Το Ιράκ οργάνωσε ένα άριστο σύστημα ψυχολογικών επιχειρήσεων όπως, απειλές για χρησιμοποίηση χημικών, βιολογικών και πυρηνικών όπλων και απειλές για εξαπόλυση τρομοκρατικών ενεργειών και για τεράστιες απώλειες των συμμάχων.
      9. Δηλώσεις ότι η αποχώρηση από το Κουβέιτ συναρτάται από  την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα αραβικά εδάφη και τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους κ.ά.
   2. Ναυτικές
      1. Οι ναυτικές δυνάμεις του Ιράκ αποτελούνταν από πυραυλακάτους, πλοία, ναρκοπολέμου και βοηθητικά σκάφη που βρίσκονταν μέσα στον Κόλπο.  Υπήρχε τέλεια έλλειψη μονάδων κρούσεως επιφάνειας, καθώς και έλλειψη υποβρυχίων.  Η μόνη δραστηριότητα του Ναυτικού των Ιρακινών ήταν η πόντιση ναρκών στον Περσικό.
      2. Η προσβολή, βύθιση και εξουδετέρωση του ιρακινού ναυτικού έγινε με αεροσκάφη και ελικόπτερα που εξορμούσαν από τα αεροπλανοφόρα και τα ελικοπτεροφόρα.
      3. Γενικά, η έντονη δραστηριότητα των ιρακινών ναρκαλιευτικών, με τη ναρκοθέτηση της θαλάσσιας περιοχής του Βόρειου Περσικού και όλων σχεδόν των ακτών του Κουβέιτ, φαίνεται ότι επέδρασε ανασταλτικά στη διεξαγωγή αμφίβιας αποβατικής ενέργειας των Συμμάχων, λόγω και της προσκρούσεως δύο συμμαχικών πλοίων σε νάρκες, γεγονός που επηρέασε την απόφαση των Συμμάχων.
   3. Αεροπορικές: Η δύναμη της Πολεμικής Αεροπορίας των Ιρακινών, η οποία ανερχόταν σε 830 πολεμικά αεροσκάφη, είχε διασπαρεί σε τριάντα οκτώ αεροδρόμια τα οποία ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε προετοιμάσει και παραλλάξει κατά τρόπο άριστο.  Επίσης, πλήθος ομοιωμάτων αεροσκαφών είχε κατασκευασθεί εντός των διαδρόμων και είχε παραλλαγεί κατά άριστο τρόπο, με αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι κατά την πρώτη φάση του βομβαρδισμού να εξαπατηθούν και να μην καταστρέψουν πολλά από τα αληθινά αεροσκάφη, μεγάλος αριθμός των οποίων διέφυγε στο Ιράν. Τα ιρακινά αεροσκάφη έμειναν τα περισσότερα άθικτα από τους βομβαρδισμούς των αεροδρομίων, πλην όμως καθηλώθηκαν στο έδαφος και δεν μπόρεσαν να αναλάβουν δράση, λόγω καταστροφής των διαδρόμων και του συστήματος διοικήσεως επικοινωνιών, το οποίο οι Σύμμαχοι είχαν εξαρθρώσει με τους συνεχείς βομβαρδισμούς.

Δραστηριότητα των Αντιπάλων με την Έναρξη των Επιχειρήσεων

1. Δυνάμεις Πολυεθνικές
   1. Χερσαίες:       Πίνακας «1».
   2. Ναυτικές:       Πίνακας «2»
   3. Αεροπορικές: Πίνακας «3».
2. Δυνάμεις Ιρακινών(Χερσαίες-Ναυτικές-Αεροπορικές):

Διάταξη των αντίπαλων δυνάμεων

Διάταξη των αντίπαλων δυνάμεων

1. Πολυεθνικών δυνάμεων
   1. Χερσαίων: Οι Πολυεθνικές δυνάμεις που είχαν συγκεντρωθεί κατά μήκος των συνόρων της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράκ – Κουβέιτ την παραμονή της 23ης Φεβρουαρίου 1991 (ημέρας της χερσαίας επιθέσεως), ήταν οι εξής:
      1. Στο δυτικό άκρο του μετώπου, το 18ο Σώμα Στρατού των ΗΠΑ στο οποίο υπάγονταν η 6η Ελαφρά Γαλλική Μεραρχία Αρμάτων δυνάμεως 7.800 ανδρών, η Γαλλική 82η Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών καθώς και μία γαλλική μονάδα της Λεγεώνας των Ξένων (σύνολο ανδρών 12.000).  Επίσης, η 101η Αεροφερόμενη Μεραρχία των ΗΠΑ, η 82η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών των ΗΠΑ, η 24η Μηχανοκίνητη Μεραρχία των ΗΠΑ και η 3η Τεθωρακισμένη Μεραρχία επίσης των ΗΠΑ.
      2. Στο Κέντρο της διατάξεως, το 7ο Σώμα Στρατού των ΗΠΑ στο οποίο υπάγονταν το 2ο Τεθωρακισμένο Σύνταγμα των ΗΠΑ, η 3η και 1η Μεραρχίες αρμάτων των ΗΠΑ, καθώς και οι βρετανικές δυνάμεις, 1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία, 1η Μεραρχία αρμάτων και η 1η Μηχανοκίνητη Μεραρχία.  Οι δυνάμεις των ΗΠΑ αποτελούσαν τη σπονδυλική στήλη των Πολυεθνικών δυνάμεων.
      3. Ανατολικότερα το JFCN (Σώμα Μικτών δυνάμεων Βορρά) στο οποίο υπάγονταν οι αιγυπτιακές δυνάμεις (3η Μηχανοκίνητη Μεραρχία, 4η Μεραρχία αρμάτων και ένα σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών). Οι συριακές δυνάμεις (9η Μεραρχία αρμάτων και το 46ο Σύνταγμα Πεζικού). Οι σαουδαραβικές δυνάμεις (20ή Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία και 4η Μεραρχία αρμάτων).  Οι κουβετιανές δυνάμεις (36η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, 15η επίσης Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία και ένα Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών).
      4. Στο ανατολικό άκρο, το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ με δύο μεραρχίες Πεζοναυτών 1η και 2η.
      5. Στο τομέα της ακτής το JFCE (Σώμα Μικτών Δυνάμεων Ανατολής) στο οποίο υπάγονταν οι 1η, 2η, 10η Σαουδαραβικές Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες και μία ταξιαρχία αρμάτων των Σαουδαράβων.
      6. Στον Περσικό Κόλπο και εντός των πλοίων η 4η και 5η Ταξιαρχία Πεζοναυτών των ΗΠΑ, με αποστολή την εξαπάτηση του αντιπάλου για πιθανή επικείμενη αποβατική ενέργεια στις ακτές του Κουβέιτ.
   2. Ναυτικών: Οι ναυτικές δυνάμεις είχαν διαταχθεί κυρίως σε δύο βασικούς άξονες στις περιοχές του Περσικού και της Ερυθράς. Οι υπόλοιπες δυνάμεις είχαν διαταχθεί στην Αραβική Θάλασσα, στον Κόλπο του ΄Αντεν και στον Κόλπο του Ομάν. Οι Σύμμαχοι είχαν μεγάλη ναυτική υπεροχή έναντι των Ιρακινών, που οι μονάδες τους στερούνταν υποβρυχίων και μονάδων επιφάνειας. Πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών, 14 χώρες που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στο ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, απέστειλαν αντιπροσωπευτικές μονάδες σε περιοχές ελέγχου των εμπορικών πλοίων (Στενά Τιράν-΄Αντεν-Ορμούζ). Η Ελλάδα απέστειλε τη φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ» αρχικά στην περιοχή Ερυθράς, η οποία εντάχθηκε στη Ναυτική δύναμη της Πολυεθνικής και στη συνέχεια τη φρεγάτα «ΕΛΛΗ». Στις δραστηριότητες της Νατοϊκής Ναυτικής Δυνάμεως που επιχειρούσε στη Μεσόγειο, η Ελλάδα απέστειλε το αντιτορπιλικό Κριεζής, καθώς και τρία ναρκαλιευτικά (Αλκυών-Πλειάς-Δάφνη), που μεταστάθμευσαν στη Νήσο Κρήτη καθώς και πέντε αεροσκάφη «ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ». Βασικός σκοπός των ναυτικών δυνάμεων ήταν η αποτελεσματική εφαρμογή της απαγορεύσεως των θαλάσσιων μεταφορών προς και από το Ιράκ και το κατεχόμενο Κουβέιτ, η επιτήρηση των θαλάσσιων γραμμών επικοινωνιών με σκοπό τη διατήρηση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας και της ασφαλούς διελεύσεως των πλοίων από Γιβραλτάρ, μέχρι Σουέζ με παράλληλη διατήρηση ετοιμότητας για διεξαγωγή αντιναρκικών επιχειρήσεων. Παράλληλα, οι ναυτικές δυνάμεις θα πραγματοποιούσαν επιθέσεις κατά του Ιράκ με αεροσκάφη και ελικόπτερα, ορμώμενα από τα αεροπλανοφόρα και τα ελικόπτερα καθώς και βομβαρδισμούς στο Κουβέιτ με βολές πυραύλων «TOMAHAWK», από πλοία και υποβρύχια και επιθέσεις κατά των ναυτικών δυνάμεων του Ιράκ.
   3. Αεροπορικών: Η συμμαχική αεροπορική δύναμη αποτελούνταν από 1819 μαχητικά αεροσκάφη, 257 μεταφορικά, 1.620 μαχητικά ελικόπτερα και μεγάλο αριθμό άλλων αεροσκαφών ειδικών αποστολών. Μεγάλος αριθμός από αυτά βρισκόταν επί των αεροπλανοφόρων, ενώ τα υπόλοιπα είχαν διασπαρεί στα αεροδρόμια Σαουδικής Αραβίας-Νταχράν-Ομάν- Κατάρ, της Βρετανίας-Κύπρου-Ισπανίας-Πορτογαλίας-Ιταλίας-Μεσογείου-Ισραήλ-Βελγίου και της βάσεως Ιτσιρλίκ Τουρκίας. Η σχεδίαση, η διοίκηση, ο έλεγχος και ο συντονισμός της μεγάλης αυτής αεροπορικής δυνάμεως των 7 κρατών ασκήθηκε κατά τρόπο αυτόματο και άριστο με τη βοήθεια αυτοματοποιημένων συστημάτων, ώστε να βληθούν 5.000 στόχοι στο Ιράκ και το Κουβέιτ, τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, ενώ κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων πραγματοποιήθηκαν 115.819 έξοδοι επί 43 ημέρες, με απώλειες 31 αεροσκάφη της συμμαχικής αεροπορίας. Η ικανότητα των αεροσκαφών των Συμμάχων στην εκτέλεση επιχειρήσεων ηλεκτρονικού πολέμου υπήρξε άριστη με αποτέλεσμα να εξουδετερώσουν τα ραντάρ, τις επικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά μέσα των πυραύλων εδάφους-αέρα (ΣΑΜ) και του ελεγχόμενου ραντάρ Πυροβολικού του Ιράκ. Η ιρακινή αεροπορία και το σύστημα αεράμυνας δεν νικήθηκαν μόνο κατά κράτος, αλλά δεν μπόρεσαν ούτε  για μια στιγμή να αναχαιτίσουν τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές, παρά το γεγονός ότι το Ιράκ διέθετε άριστα σχεδιασμένο σύστημα αεράμυνας, ώστε να μπορεί να λειτουργεί και όταν ακόμη αρκετές μονάδες ραντάρ παρεμβάλλονταν ή καταστρέφονταν. Γενικά, η επιχείρηση DESERT STORM, όπως ονομάσθηκε, θα θεωρείται η πιο επιτυχής αεροπορική επιχείρηση μέχρι σήμερα και θα μελετάται επισταμένως από τα επιτελεία και τις στρατιωτικές σχολές για πολλά χρόνια. Η διάταξη των αεροπορικών συμμαχικών δυνάμεων και η κυριαρχία στον αέρα επέτρεψε στη συμμαχική αεροπορία να εξαπολύσει μια ανελέητη και συνεχή επίθεση με αεροπορικές προσβολές εναντίον των δυνάμεων του Ιράκ με σκοπό την πρόκληση σοβαρών καταστροφών στην υποδομή και τις στρατιωτικές δυνάμεις για να διευκολυνθούν οι χερσαίες.

Δυνάμεις  του  Ιράκ  στις  23  Φεβρουαρίου 1991

1. Χερσαίες  δυνάμεις
   1. Ταξιαρχία Πεζικού στο Μπαμπιγιάν.
   2. Τέσσερις τεθωρακισμένες μεραρχίες, μία μηχανοκίνητη μεραρχία στη βόρεια περιοχή, διαταγμένες βόρεια και δυτικά της πόλεως Κουβέιτ και δύο μεραρχίες Πεζικού βορειοδυτικά του Αλμπουσάιγια.
   3. Οκτώ μεραρχίες Πεζικού και μία μηχανοκίνητη μεραρχία διαταγμένες στην Αλτζάχρα και δυτικά εντός του Κουβέιτ και επί των συνόρων Κουβέιτ-Ιράκ.
   4. Δέκα τέσσερις μεραρχίες Πεζικού, μία μεραρχία Τεθωρακισμένων και μία μηχανοκίνητη μεραρχία διαταγμένες κατά μήκος των συνόρων Κουβέιτ-Σαουδικής Αραβίας κατανεμημένες μεταξύ των πόλεων Νισάβ-Αλ Μπουσάιγια και Αλρίσκουί.
   5. Προεδρική Φρουρά.
   6. Εξι μεραρχίες Πεζικού, τρείς τεθωρακισμένες μεραρχίες, μια μηχανοκίνητη μεραρχία, ετοιμοκίνητες δυτικά και νότια της πόλεως BASRA(Βάσρα), αποτελούσαν τους επίλεκτους του ιρακινού στρατού με αποστολή την εκτόξευση αντεπιθέσεων. Μία από τις μεραρχίες αυτές είχε ειδικά εξοπλιστεί  και οι άνδρες είχαν υποστεί ειδική εκπαίδευση. Αποτελούσε τη μεραρχία θυσίας.
   7. Μία μεραρχία Πεζικού, βορειοδυτικά του Ας Σαλμάν και εντός του ιρακινού εδάφους.
   8. Η Προεδρική Φρουρά και οι εφεδρικές δυνάμεις που είχαν διαταχθεί σε επίκαιρα σημεία αποτελούσαν τις δυνάμεις εφεδρείας για την εκτέλεση αντεπιθέσεων και ανακατάληψη εδάφους που τυχόν είχε χαθεί. Γενικά οι Ιρακινοί διέθεταν συνολικά 43 μεραρχίες, δηλαδή 31 Πεζικού, 8 τεθωρακισμένες και 4 μηχανοκίνητες μεραρχίες στο Κουβέιτ.
2. Ναυτικές  δυνάμεις  όπως στην Παρ.3α (2), (β).
3. Αεροπορικές  δυνάμεις  όπως στην Παρ.3α (2), (γ).: Το ότι η ιρακινή  πολεμική αεροπορία εξουδετε-ρώθηκε μέσα σε δύο ημέρες στο σύνολό της αφότου άρχισαν οι αεροπορικές επιθέσεις των Συμμάχων (17 Ιανουαρίου 1991), είχε ως αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι να έχουν απόλυτη αεροπορική υπεροχή και κυριαρχία στον αέρα.

Οι αεροπορικές προσβολές συνεχίσθηκαν με μεγάλη σφοδρότητα, χωρίς να αφήνουν κανένα χρονικό διάστημα στους Ιρακινούς για ανασύνταξη, επιδιόρθωση ζημιών ή ανάπαυση.  Μόνο τέσσερις ημέρες αφότου άρχισαν οι αεροπορικές προσβολές των Συμμάχων, η ιρακινή αεροπορία κατόρθωσε να εκτελέσει 40 συνολικές πτήσεις αεροσκαφών κατά τις οποίες τα μισά και πλέον αεροσκάφη καταστράφηκαν. 

Την 9η ημέρα του αεροπορικού βομβαρδισμού, σταμάτησε τελείως η δράση της ιρακινής αεροπορίας και την επομένη 26 Ιανουαρίου 1991 άρχισε η διαφυγή στο Ιράν. Η διαφυγή στη συνέχεια αυξανόταν κλιμακωτά, καθώς οι συμμαχικές επιθέσεις αυξάνονταν εναντίον των αεροδρομίων των Ιρακινών και των καταφυγίων των αεροσκαφών με βόμβες ακρίβειας.

Το Ιράκ διέθετε, επίσης , αριθμό πυραύλων SCUDS (Σκουντς), που δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα στους συμμάχους, τους οποίους είχαν αποκρύψει με επιμέλεια σε καταφύγια και τους εκτόξευαν κατά τη διάρκεια της νύκτας. Χάρη στην αεροπορική υπεροχή και κυριαρχία των Συμμάχων, κτυπήθηκαν και καταστράφηκαν οι πύραυλοι SCUDS (Σκουντς), καθώς και οι αποθήκες πυρομαχικών , καυσίμων, τροφίμων και έτσι διευκολύνθηκαν οι επιχειρήσεις ξηράς των συμμάχων, γιατί οι δυνάμεις ξηράς των Ιρακινών είχαν μεταβληθεί σε παθητικούς στόχους.

Σχέδια και Αποστολές Αντιπάλων.

Πολυεθνικών Δυνάμεων: Οι Στρατηγικοί στόχοι των Συμμάχων βασίστηκαν σύμφωνα με το δόγμα (AIR- LAND BATTLE) στην εκτέλεση και αποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιχειρήσεων και διαχωρίσθηκαν σε τρείς φάσεις :

• 1η φάση: Απομόνωση του Σαντάμ από την πολεμική μηχανή του, δια της καταστροφής του συστήματος Διοικήσεως, ελέγχου επικοινωνιών, πληροφοριών.
• 2η φάση: Απομόνωση των ιρακινών δυνάμεων που αμύνονταν στο Κουβέιτ από τον κύριο κορμό των ένοπλων δυνάμεων που βρίσκονταν στο Ιράκ.
• 3η φάση: Καταστροφή ή εξουδετέρωση των ιρακινών δυνάμεων στο Κουβέιτ. Για την εκπλήρωση της στρατηγικής αποστολής έγινε η επιλογή των εξής στόχων κατά προτεραιότητα :
  • Συστήματος Διοικήσεως και ελέγχου επικοινωνιών και πληροφοριών.
  • Αεροδρομίων Ιράκ- Κουβέιτ.
  • Σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
  • Βάσεων βλημάτων εδάφους- εδάφους.
  • Αποθηκών υλικών πυρομαχικών- καυσίμων- εφοδίων
  • Εγκαταστάσεων- εργαστηρίων πυρηνικών, βιολογικών και χημικών                                   ουσιών.
  • Συγκοινωνιακών κόμβων- γεφυρών.
  • Ναυτικών δυνάμεων.
  • Δυνάμεων Στρατού Ξηράς και ιδιαίτερα της Προεδρικής Φρουράς.

Σχέδιο Ενέργειας Συμμαχικών Δυνάμεων Ξηράς στο Κουβέιτ.

Αυτό βασικά περιλάμβανε :

1. Παραπλάνηση του αντιπάλου σε ό,τι αφορά στην περιοχή εφαρμογής της κύριας προσπάθειας. Για την επιτυχία του σκοπού αυτού προβλέπονταν παρατεταμένες κινήσεις δυνάμεων Πεζοναυτών επί αποβατικών πλοίων σε συνδυασμό με ναυτικούς βομβαρδισμούς των ακτών του Κουβέιτ, για την εξαπάτηση του αντιπάλου.
2. Μετωπική επίθεση στη γραμμή Κουβέιτ-Σαουδικής Αραβίας με τις 1η και 2η Μεραρχίες Πεζοναυτών των ΗΠΑ και τις αραβικές δυνάμεις με σκοπό την αγκίστρωση των ιρακινών δυνάμεων και σε ευνοϊκή περίπτωση κατάληψη της πόλεως Κουβέιτ.
3. Ευρύ υπερκερωτικό ελιγμό και υπερκέραση από τα δυτικά με σκοπό την απομόνωση των δυνάμεων στο Κουβέιτ, καταστροφή της δυνάμεως της Προεδρικής Φρουράς και απαγόρευση της συμπτύξεως των δυνάμεων προς Ευφράτη.
4. Υπερκερωτικό ελιγμό από τα δυτικά με το 7ο Σώμα Στρατού, με σκοπό τον εγκλωβισμό και καταστροφή των ιρακινών δυνάμεων.

Τον ευρύ υπερκερωτικό ελιγμό θα αναλάμβανε το 18ο Σώμα Στρατού των ΗΠΑ με σκοπό την αποκοπή των αξόνων συμπτύξεως των δυνάμεων από το Κουβέιτ στο Ιράκ και την απαγόρευση ενισχύσεως των δυνάμεων στο Κουβέιτ. Την υπερκέραση από τα δυτικά θα ενεργούσε το 7ο Σώμα Στρατού με σκοπό τον εγκλωβισμό και καταστροφή των ιρακινών δυνάμεων, σε συνδυασμό με μετωπική ενέργεια εναντίον της οχυρωμένης γραμμής των Ιρακινών στο Κουβέιτ.

Η ύπαρξη ισχυρών ευέλικτων και ταχυκίνητων τεθωρακισμένων μονάδων σε συνδυασμό με τις αεροκίνητες δυνάμεις, το ακάλυπτο δυτικό πλευρό του αντιπάλου και το αναπεπταμένο πεδίο, χωρίς εδαφικές εξάρσεις επέβαλαν την υιοθέτηση σχεδίου με έμφαση την αποκοπή και τον εγκλωβισμό των ιρακινών δυνάμεων.

Σχέδιο Ενέργειας Ιρακινών.

Αυτό σε γενικές γραμμές περιλάμβανε :

1. Σταθερή άμυνα σε ισχυρά οχυρωμένες τοποθεσίες σε όλο το μήκος των σαουδαραβικών-κουβετιανών συνόρων. Κατασκευή ισχυρών κωλυμάτων (τάφρων- Α/Τ Ναρκοπεδίων κατά προσωπικού, χαρακωμάτων γεμάτων με πετρέλαιο), με σκοπό την απαγόρευση προελάσεως του επιτιθέμενου, την καθυστέρησή του για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο και τη δημιουργία σοβαρών απωλειών.
2. Τήρηση ισχυρών εφεδρειών σε επίκαιρες περιοχές με βάση τα άρματα, για την εκτέλεση άμεσων αντεπιθέσεων προς ανακατάληψη τυχόν απολεσθέντος εδάφους, τη συντριβή του αντιπάλου και την αποκατάσταση της τοποθεσίας.
3. Σε περίπτωση δυσμενούς εξελίξεως των επιχειρήσεων, σύμπτυξη των δυνάμεών του, εντός του Ιράκ, καταστροφή των πετρελαιοπηγών του Κουβέιτ ώστε να μη χρησιμοποιηθούν υπό του αντιπάλου.
4. Ναρκοθέτηση του Περσικού Κόλπου, ώστε να εμποδισθεί τυχόν συμμαχική απόβαση από τη θάλασσα στις ακτές του Περσικού.
5. Χρησιμοποίηση τρομοκρατικών ενεργειών σε μεγάλη κλίμακα από τρομοκράτες (Ιρακινούς- Παλαιστινίους και λοιπούς Αραβες) με κήρυξη «ΙΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» εναντίον των Συμμάχων.
6. Στο πολιτικό πεδίο, ο Σαντάμ επιδίωκε να δημιουργήσει ένα παναραβικό μέτωπο με όλους τους Αραβες και τελικά να τους εμπλέξει στον πόλεμο στρέφοντάς τους κατά του αιώνιου εχθρού του Ισραήλ.
7. Εξασφάλιση της συμμαχίας του Ιράν ή τουλάχιστον της ουδετερότητάς του, σε περίπτωση συρράξεως.
8. Χρησιμοποίηση βαλλιστικών πυραύλων SCUD εναντίον του Ισραήλ με σκοπό να εμπλέξει αυτό στον πόλεμο, δημιουργώντας κοινό μέτωπο με τους Αραβες εναντίον του, οπότε ο αγώνας θα έπαιρνε νέα τροπή ολοκληρωτικού πολέμου.
9. Υποστήριξη της ΕΣΣΔ ή τουλάχιστον την ουδετερότητά της σε περίπτωση εμπλοκής με τις πολυεθνικές συμμαχικές δυνάμεις.
10. Συμπαράσταση και υποστήριξη της γειτονικής του χώρας Ιορδανίας στον αγώνα του, με πολεμικό υλικό και τρόφιμα.

Διεξαγωγή των Επιχειρήσεων.

Εναρξη Αεροπορικών Βομβαρδισμών

Από το πρωί της 17 Ιανουαρίου 1991, ημερομηνία που είχε λήξει η προθεσμία αποχωρήσεως των ιρακινών δυνάμεων από το Κουβέιτ, άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός από τη συμμαχική αεροπορία με κατεύθυνση τη Βαγδάτη και στόχους τα στρατηγεία, κέντρα Διοικήσεως και ελέγχου, ραντάρ, Α/Α πυροβολικό και βλήματα ΣΑΜ.

Μέχρι και τις 23 Φεβρουαρίου 1991, εκτελούνταν κατά μέσο όρο 2.500 έξοδοι επιθετικών αεροσκαφών επί 27 συνεχείς ημέρες με μαζικούς βομβαρδισμούς που είχαν κλονίσει το ηθικό των Ιρακινών και μείωσαν τη μαχητική τους ικανότητα, ενώ πολλά τμήματα βρίσκονταν στα πρόθυρα της διαλύσεως και παραδόσεως. Οι βομβαρδισμοί απέβλεπαν κυρίως στην απομόνωση του πεδίου της μάχης, ολόκληρου του Κουβέιτ, αλλά και του Νότιου Ιράκ, με αποτέλεσμα την εύκολη και αναίμακτη διεξαγωγή των χερσαίων επιχειρήσεων.

Πριν από την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων στο Κουβέιτ, προηγήθηκε, επίσης, σφοδρότατος βομβαρδισμός των ιρακινών θέσεων από την Αεροπορία και το πυροβολικό, με σκοπό να προξενηθούν σοβαρές απώλειες στον εχθρό, να μειωθεί η ικανότητα αντιστάσεώς του και να υποχρεωθεί σε παράδοσή του «άνευ όρων». Παράλληλα, έγινε παραπλάνηση του αντιπάλου σε ό,τι αφορά στην κύρια προσπάθεια με κινήσεις Πεζοναυτών επί αποβατικών πλοίων στις ακτές του Κουβέιτ. Η Αεροπορία την τελευταία εβδομάδα τριπλασίασε τις προσβολές της εναντίον της κύριας αμυντικής τοποθεσίας των Ιρακινών στο Κουβέιτ.

Επίσης, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν πετύχει την άρση των ναρκοπεδίων, τη ζεύξη και διάβαση των κωλυμάτων, χρησιμοποιώντας τηλεκατευθυνόμενα βλήματα από   αεροσκάφη και οχήματα και με άρματα (προωθητές γαιών), με την πλήρη κάλυψη του σκότους.

Η διάνοιξη των διαδρόμων στα ναρκοπέδια έγινε με εκρηκτικές συσκευές διανοίξεως από εύκαμπτους εκτοξευόμενους συρμούς εκρηκτικών μήκους 92 μέτρων, οι οποίοι διαρρηγνυόμενοι εξ αποστάσεως προκαλούσαν την έκρηξη των ναρκών που βρίσκονταν τοποθετημένες στο μήκος τους.

Η Ουάσιγκτον είχε συμφωνήσει για την έναρξη των επιχειρήσεων ξηράς για τις 21 Φεβρουαρίου 1991. Η ημερομηνία όμως αυτή αναβλήθηκε, επειδή οι υφιστάμενες διοικήσεις των Γάλλων και των Αιγυπτίων ανέφεραν ότι χρειάζονταν ακόμη τουλάχιστον δύο ημέρες ώστε να είναι απόλυτα έτοιμες.

Κατόπιν αυτού, ο στρατηγός SCHWARZKOPF (Σβάρτσκοπφ) ζήτησε την έγκριση του Προέδρου Μπους, για την αναβολή της επιχειρήσεως μέχρι το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 1991. Η ίδια ώρα καθορίσθηκε και ως ώρα εκπομπής του τελεσιγράφου προς το Σαντάμ Χουσεΐν.

Μάχη Χάβζι (30 Ιαν.1991 )

Μάχη Χάβζι (30 Ιαν.1991 )

Κατά τη διάρκεια των αεροπορικών βομβαρδισμών των Συμμάχων εναντίον του Ιράκ και του Κουβέιτ, οι Ιρακινοί  πραγματοποίησαν μιας ευρείας κλίμακας επιθετική αναγνώριση, όπου μία μηχανοκίνητη ιρακινή Μεραρχία των δύο Ταξιαρχιών επιτέθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1991 και κατέλαβε την παραλιακή κωμόπολη Χάβζι της Σαουδικής Αραβίας που βρίσκεται στα σύνορα Κουβέιτ-Σαουδικής Αραβίας.

Σκοπός της ενέργειας των Ιρακινών ήταν, η ενίσχυση του ηθικού τόσο του πληθυσμού όσο και των στρατιωτικών δυνάμεων που βρισκόταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο συνεπεία των ανηλεών βομβαρδισμών των Συμμάχων. Η επίθεση απέβλεπε, επίσης, στην εκτίμηση των δυνατοτήτων των συμμαχικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις ξηράς στον παραλιακό κυρίως τομέα, καθώς και των δυνατοτήτων των ιρακινών δυνάμεων, λόγω πτώσεως του ηθικού τους από την πρόωρη εμπλοκή των δυνάμεων των ΗΠΑ και τη γενίκευση των χερσαίων επιχειρήσεων. Οι δυνάμεις των Ιρακινών αποτελούνταν από επίλεκτους στρατιώτες και αξιωματικούς. Διάταξη των αντίπαλων δυνάμεων στην περιοχή του Χάβζι στις 30 Ιανουαρίου 1991.

Διεξαγωγή  της  Μάχης

Το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου 1991, ιρακινές δυνάμεις Πεζικού και Αρμάτων, υποστηριζόμενες από ισχυρά πυρά πυροβολικού όλμων και ρουκετών κινήθηκαν προς Νότο και κατέλαβαν την κωμόπολη Χάβζι της Σαουδικής Αραβίας.

Οι συμμαχικές δυνάμεις αιφνιδιάσθηκαν και υποχώρησαν προς τα νότια (το Σύνταγμα των Πεζοναυτών και οι σαουδαραβικές δυνάμεις). Την επομένη, 2 Φεβρουαρίου, συνεχίσθηκαν σφοδρές συγκρούσεις εκατέρωθεν, ενώ οι ιρακινές δυνάμεις εξακολουθούσαν με πείσμα να κρατούν τις θέσεις τους. Μετά από σκληρές μάχες που κράτησαν 30 και πλέον ώρες, τις απογευματινές ώρες της 3ης Φεβρουαρίου, οι συμμαχικές δυνάμεις ανακατέλαβαν το Χάβζι με σοβαρές απώλειες και κατόπιν ισχυράς υποστηρίξεως της συμμαχικής αεροπορίας των ελικοπτέρων και του πυροβολικού.

Οι Ιρακινοί ενήργησαν αντεπίθεση και προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το Χάβζι με μία μηχανοκίνητη μεραρχία που υποστηριζόταν από ισχυρά πυρά Πυροβολικού και αρμάτων, αλλά η συμμαχική αεροπορία και τα ελικόπτερα επενέβησαν έγκαιρα με αποτέλεσμα να ματαιώσουν την επίθεση. Ολόκληρη η ιρακινή δύναμη αποδεκατίσθηκε από τα εύστοχα πυρά της αεροπορίας, των ελικοπτέρων και του πυροβολικού.

Απώλειες – Αποτελέσματα

Οι απώλειες των Αμερικανών ήταν 11 νεκροί, 20 τραυματίες και 2 αγνοούμενοι. Των Σαουδαράβων 2 νεκροί και 3 τραυματίες. Οι ιρακινές απώλειες ήταν 30 νεκροί και 160 αιχμάλωτοι και εκατοντάδες τραυματίες. Τα ιρακινά άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Στη μάχη του Χάβζι αποδείχθηκε η ισχύς της Συμμαχικής Αεροπορίας, των ελικοπτέρων και του πυροβολικού. Το ακάλυπτο και αναπεπταμένο πεδίο, χωρίς τις εδαφικές εξάρσεις επέτρεπε την άμεση παρατήρηση των ιρακινών αρμάτων και του Πεζικού, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται η ολοκληρωτική καταστροφή τους, κυρίως από τη συμμαχική αεροπορία που δρούσε ανενόχλητη με την τέλεια απουσία της ιρακινής από το πεδίο της μάχης.

Η μάχη του Χάβζι αποτέλεσε μια δοκιμή των ιρακινών χερσαίων δυνάμεων εναντίον των συμμαχικών και τον προπομπό μεγάλης κλίμακας επιθετικών επιχειρήσεων και σε άλλες περιοχές της Σαουδικής Αραβίας που είχαν σχεδιάσει οι Ιρακινοί και οι οποίες ματαιώθηκαν όχι λόγω της αντιστάσεως των συμμαχικών δυνάμεων, αλλά, κυρίως, λόγω των εύστοχων αποτελεσματικών πυρών της αεροπορίας, των ελικοπτέρων και του πυροβολικού.

Το ιρακινό Πεζικό και οι άνδρες των αρμάτων επέδειξαν ηρωισμό και διατήρησαν τις θέσεις τους, αποκρούοντας τις αντεπιθέσεις των συμμαχικών δυνάμεων, αλλά τα εύστοχα πυρά της αεροπορίας και των ελικοπτέρων κατέστρεψαν τα άρματα και τα τεθωρακισμένα των Ιρακινών.

Η εναέρια συμμαχική δύναμη είχε απόλυτη κυριαρχία στον αέρα λόγω της απουσίας των Ιρακινών κατά τη διάρκεια της μάχης και αυτό συνέβαλε στο μεγαλύτερο ποσοστό στη νίκη των Συμμάχων στο Χάβζι, γιατί είχε τη  δυνατότητα να εξαπολύσει μια ανελέητη και συνεχή επίθεση με αεροπορικές προσβολές εναντίον των αρμάτων των τεθωρακισμένων και πυροβολικού του Ιράκ, το οποίο, σύμφωνα με το δόγμα των Σοβιετικών που ακολούθησε, παρουσίαζε μεγάλη πυκνότητα διατάξεως και μεγάλη τρωτότητα από τη συμμαχική αεροπορία.

Γενικά, οι ιρακινές δυνάμεις που έλαβαν μέρος στη μάχη του Χάβζι, πολέμησαν καλύτερα από τις υπόλοιπες μονάδες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, γιατί η υπεροχή των Συμμάχων στα μέρη και η ποιότητα του υλικού, μαζί με την έλλειψη τέλειας αεροπορικής υποστηρίξεως,  τους έφερε σε μειονεκτική θέση.

Εκτόξευση  Πυραύλων SCUDS (Σκουντς)

Η Ιρακινή πολεμική αεροπορία είχε καταστραφεί στο σύνολό της ή είχε εξουδετερωθεί από τη συμμαχική αεροπορία και δεν αποτελούσε πλέον απειλή για τους Συμμάχους, από την 9η ημέρα ενάρξεως των αεροπορικών βομβαρδισμών, δηλαδή από τις  25 Ιανουαρίου 1991. Ετσι, οι Σύμμαχοι διέθεταν απόλυτη κυριαρχία στον αέρα. Ομως, η εμφάνιση των πυραύλων Σκούντς από τους Ιρακινούς επιβράδυνε τις Χερσαίες επιχειρήσεις και προβλημάτισε τους Συμμάχους για δύο κυρίως λόγους. 

Ο πρώτος λόγος ήταν η εσφαλμένη εκτίμηση για τον αριθμό των εκτοξευτήρων και των αυτοκινούμενων πυραύλων Σκούντς που διέθετε το Ιράκ. Ο δεύτερος λόγος ήταν ο προβληματισμός, εάν οι Ιρακινοί θα χρησιμοποιούσαν πυραύλους με χημικά ή βιολογικά αέρια. Ενα σοβαρό, επίσης, πρόβλημα ήταν η καταστροφή των εκτοξευτήρων των πυραύλων Σκουντς τους οποίους οι Ιρακινοί είχαν αποκρύψει σε υπόγεια καταφύγια, και οι οποίοι κατά τη διάρκεια της νύχτας αναδύονταν για να εκτοξεύσουν τους πυραύλους και να ξανακρυφτούν πριν τα αεροσφάφη προφτάσουν να τους καταστρέψουν.

Από τις 17 Ιανουαρίου 1991, που άρχισαν οι αεροπορικοί συμμαχικοί βομβαρδισμοί μέχρι 23 Φεβ. 1991, εκτοξεύθηκαν 83 πύραυλοι Σκουντς με αποτέλεσμα να φονευθούν συνολικά 32 άτομα και να τραυματισθούν 330.  Οι εκτοξεύσεις των Σκουντς μειώθηκαν ραγδαία μετά από τις 27 Ιανουαρίου και ύστερα από την τακτική της συμμαχικής αεροπορίας που περιπολούσε πάνω από τους αυτοκινητόδρομους και εντόπιζε και πρόσβαλλε τους αυτοκινούμενους Σκουντς, καθώς και τους εκτοξευτήρες.

Χωρίς τη χρησιμοποίηση των πυραύλων Σκουντς, το Ιράκ έχασε και την τελευταία δυνατότητα να επηρεάσει τον πόλεμο. Γενικά, οι πύραυλοι Σκουντς επιβράδυναν την έναρξη των επιχειρήσεων στην ξηρά, καθόσον το Συμμαχικό Στρατηγείο στην πορεία των αεροπορικών επιχειρήσεων ορθά εκτίμησε ότι οι πύραυλοι δεν είχαν καταστραφεί.

Συμμαχική Χερσαία επίθεση

24  Φεβρουαρίου 1991 (Πρώτη ημέρα)

 Συμμαχική Χερσαία επίθεση

Οι συμμαχικές δυνάμεις από τις 0400 ώρας  της 24 Φεβρουαρίου 1991 εξαπέλυσαν την επίθεσή τους εναντίον των Ιρακινών κατά μήκος μιας γραμμής που εκτεινόταν σε πεντακόσια και πλέον χιλιόμετρα. Αρχικά τα τμήματα διάβηκαν τους διαδρόμους μέσα από τα αναχώματα και τις τάφρους, που είχαν κατασκευάσει οι Ιρακινοί. Τα τμήματα κινήθηκαν στην αρχή με δυσκολία λόγω της βροχής και γιατί έφεραν τον αμυντικό τους εξοπλισμό (ΡΒΧ πολέμου), προσωπίδες και φόρμες, ώστε να είναι σε θέση να προστατευθούν από χημικά αέρια. Η επίθεση πολύ περιληπτικά εξελίχθηκε ως εξής :

• Οι Γαλλικές δυνάμεις που αποτελούνταν από την 6η Γαλλική Ελαφρά Μεραρχία Αρμάτων, την 82η Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών και μονάδα της Λεγεώνας των Ξένων και υπάγονταν στο 18ο Σώμα Στρατού στο δυτικό άκρο προέλασαν ταχέως και πραγματοποίησαν ένα υπερκερωτικό ελιγμό από τα δυτικά με μια ταχεία διείσδυση με την 6η Ελαφρά Μηχανοκίνητη Μεραρχία εντός του ιρακινού εδάφους. Μέχρι το μεσημέρι, είχαν προχωρήσει 170 χιλιόμετρα στο εσωτερικό του Ιράκ, αποκόπτοντας έτσι τους άξονες συμπτύξεως των Ιρακινών και εγκλωβίζοντας τις ιρακινές δυνάμεις τις οποίες στο μεταξύ είχαν υπερκεράσει. Ο αντικειμενικός σκοπός των γαλλικών δυνάμεων ήταν το αεροδρόμιο της κουβετιανής πόλεως Αλ Σαλμάν. Οι γαλλικές δυνάμεις πέτυχαν μια μεγάλη νίκη. Καθ΄όλη τη διάρκεια της προελάσεώς τους βρίσκονταν σε συνεργασία και συντονισμό με τις αμερικανικές δυνάμεις Πεζικού, πυροβολικού και Αλεξιπτωτιστών.
• Γαλλικό σύνταγμα, που υποστηριζόταν από μαχητικά ελικόπτερα τύπου GAZELLE    με πυραύλους ΗΟΤ, επιτέθηκε εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας υπό την κωδική ονομασία ROCHEBEAU (Ροσεμπό) και προχώρησε σε βάθος 50 χιλιομέτρων στο εσωτερικό του Ιράκ. Οι δυνάμεις των Ιρακινών αρχικά αμύνθηκαν σθεναρά βάλλοντας εναντίον των Γάλλων, όταν όμως αντιλήφθηκαν τα γαλλικά άρματα μάχης, που έφθαναν κοντά στις θέσεις τους, ύψωσαν λευκές σημαίες.  Το Γαλλικό Σύνταγμα εντός της ίδιας ημέρας είχε εξουδετερώσει μια ιρακινή Μεραρχία δυνάμεως 8.000 ανδρών.  Ο Γάλλος Υπουργός άμυνας PIERRE JOXE (Πιέρ Ζοξ) δήλωσε ότι οι Αμερικανοί επιτελείς έμειναν κατάπληκτοι από την προέλαση των Γάλλων, ενώ ονόμασαν την υπερκερωτική κίνησή τους «υπέρ ταχεία γαλλική αμαξοστοιχία».
• Οι γαλλικές δυνάμεις συνέχισαν την επίθεσή τους και το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου εγκαταστάθηκαν αμυντικά επί των καταληφθεισών τοποθεσιών του CHAMBORD (Τσάμπορντ) και στο αεροδρόμιο του Αλ Σαλμάν. Ο Αμερικανός Στρατηγός Σβάρτσκοπφ μίλησε για τους Γάλλους με θαυμασμό, ενώ ο Γάλλος Αρχηγός του Επιτελείου σε δηλώσεις του ανέφερε ότι «δεν υπάρχει τρόπος, να εκφράσουμε το πόσο άψογοι σαν μαχητές ήταν οι άνδρες μας και πόσο τέλειο ήταν το υλικό μας».
• Ανατολικότερα, οι αμερικανικές δυνάμεις του 18ου Σώματος Στρατού, με την 82η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών και την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία πραγματοποίησαν μια θαυμάσια εναέρια διείσδυση με ελικόπτερα σε αρκετό βάθος στο βορειοανατολικό Ιράκ. Η δύναμη μεταφέρθηκε με ελικόπτερα Σινούκ με τον οπλισμό τους, ενώ άλλα ελικόπτερα μετέφεραν JEEP και βαρύ οπλισμό. Συνολικά μεταφέρθηκαν 4.300 άνδρες μαζί με το υλικό τους κοντά στον ποταμό Ευφράτη, βαθιά στο έδαφος του Ιράκ και δημιούργησαν μια ισχυρή βάση με αποστολή την ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων και τον εγκλωβισμό και την καταστροφή των ιρακινών δυνάμεων, Οι άλλες δύο Μεραρχίες του 18ου Σώματος Στρατού, 24η Μηχανοκίνητη και 3η Τεθωρακισμένη, κινήθηκαν ταχέως από το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, εντός του ιρακινού εδάφους, παρακάμπτοντας την πόλη Αλ Σαλμάν από ανατολικά και φθάνοντας σε βάθος 50 χιλιομέτρων, αποκόπτοντας τις ιρακινές δυνάμεις, που αμύνονταν στο Αλ Σαλμάν. Οι δυνάμεις των Αμερικανών βρίσκονταν σε στενή επαφή με τις γαλλικές δυνάμεις στην περιοχή του Αλ Σαλμάν. Μέχρι το βράδυ οι Αμερικανοί είχαν εμπλακεί με την προεδρική Φρουρά του Σαντάμ, με αποτέλεσμα μια από τις επτά μεραρχίες του ιρακινού Πεζικού και το μισό δυναμικό των αρμάτων μάχης της Προεδρικής Φρουράς να έχουν καταστραφεί.
• Αργότερα, το 7ο Αμερικανικό Σώμα Στρατού με την 1η και 3η Μεραρχίες Αρμάτων και το 2ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα εξόρμησαν το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, όπου πραγματοποίησαν μια ταχεία διείσδυση και εγκατέστησαν ένα ισχυρό κινητό φραγμό από δυτικά, ώστε αφενός να εμποδίσουν τυχόν ενισχύσεις  των Ιρακινών, αφετέρου να εγκλωβίσουν και να καταστρέψουν τις ιρακινές δυνάμεις, πάντοτε σε στενή συνεργασία και συντονισμό με τις βρετανικές δυνάμεις που δρούσαν στο δεξιό πλευρό τους.
• Οι βρετανικές δυνάμεις, που υπάγονταν στο 7ο Σώμα Στρατού με την 1η Μεραρχία Αρμάτων, 1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία και την 1η Μηχανοκίνητη σε συντονισμό και συνεργασία με τις αμερικανικές δυνάμεις, έδωσαν στις 24 Φεβρουαρίου μια ταχεία και αποφασιστική μάχη κατά της επίλεκτης Φρουράς του Σαντάμ, εντός  του ιρακινού εδάφους μετά από μια ταχεία διείσδυση με σκοπό την καταστροφή της Φρουράς και την εγκατάσταση ενός κινητού ισχυρού προγεφυρώματος από δυτικά με κύρια αποστολή του, την αποκοπή, τον εγκλωβισμό και την καταστροφή των ιρακινών δυνάμεων. Οι επίλεκτοι Βρετανοί (Σκώτοι, Δραγώνοι και Ιρλανδοί), εξόρμησαν το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου με ισχυρή υποστήριξη από την αεροπορία, τα ελικόπτερα και το πυροβολικό. Μέσα σε λίγες ώρες κατόρθωσαν να διεισδύσουν βαθιά εντός του ιρακινού εδάφους, παρά τα ισχυρά πυρά, πυροβολικού και αρμάτων των Ιρακινών που αντιμετώπιζαν. Μέχρι τις απογευματινές ώρες είχαν εισχωρήσει σε αρκετό βάθος νοτιοδυτικά του Αλ Μπουσάιγια χωρίς απώλειες. Οι μοναδικές απώλειες ήταν δύο βρετανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς, τα οποία καταστράφηκαν από αμερικανικό αεροσκάφος, όταν αυτό άνοιξε πυρά κατά λάθος με αποτέλεσμα οι άνδρες των τεθωρακισμένων να φονευθούν.
• Οι βρετανικές δυνάμεις συνέχισαν την προέλασή τους και μέχρι τις βραδινές ώρες της 24ης Φεβρουαρίου είχαν διεισδύσει σε αρκετό βάθος, πάντοτε σε στενή συνεργασία και συντονισμό με τις λοιπές συμμαχικές δυνάμεις. Οι νεότεροι Βρετανοί συνάδελφοι εκείνων της «Μάχης της Ερήμου» κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο απέδειξε ότι τηρούσαν τη μεγάλη παράδοση των παλαιοτέρων.
• Οι αιγυπτιακές δυνάμεις (3η Μηχανοκίνητη , 4η Ταξιαρχία Αρμάτων και ένα σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών) επιτέθηκαν μετωπικά μαζί με ένα σαουδαραβικό τακτικό συγκρότημα που βρισκόταν ανατολικά, εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας της μεθορίου Σαουδικής Αραβίας-Κουβέιτ. Διέρρηξαν την αμυντική τοποθεσία και διείσδυσαν σε αρκετό βάθος μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας. Η άμυνα των Ιρακινών ήταν χλιαρή, μέχρι σχεδόν ανύπαρκτη, κατώτερη από εκείνη που αναμενόταν.
• Οι αιγυπτιακές δυνάμεις παρά το γεγονός ότι στον τομέα τους συνάντησαν τάφρους γεμάτες πετρέλαιο, τις διάβηκαν, πριν ακόμη οι Ιρακινοί προφτάσουν να προκαλέσουν την ανάφλεξή τους. Μέχρι τις βραδινές ώρες, προχώρησαν σε αρκετό βάθος με αποτέλεσμα να καταλάβουν όλα σχεδόν τα δυτικά ερείσματα της πόλεως του Κουβέιτ και να αποκόψουν τις ιρακινές δυνάμεις. Αυτός ήταν άλλωστε και ο αντικειμενικός τους σκοπός.
• Οι συριακές δυνάμεις, 9η Μεραρχία Αρμάτων και το 46ο Σύνταγμα Πεζικού που βρισκόταν αρχικά πίσω από τους Αιγύπτιους, με 276 άρματα τύπου (Τ-62) σοβιετικής κατασκευής, επιτέθηκαν κατά μέτωπο εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας του Κουβέιτ. Μέσα σε ελάχιστες ώρες ανέτρεψαν το ιρακινό Πεζικό και εξουδετέρωσαν τα εχθρικά άρματα. Στη συνέχεια στράφηκαν αμέσως, προς τα ανατολικά, προέλασαν ταχέως και μέχρι τις βραδινές ώρες έφθασαν σε απόσταση  βολής από τις ακτές του Κουβέιτ. Η προέλαση των Σύρων υπήρξε πολύ εντυπωσιακή και προκάλεσε τα ευμενή σχόλια των Συμμάχων.
• Οι σαουδαραβικές δυνάμεις, στο κέντρο 20ή Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, 4η Μεραρχία Αρμάτων, 36η και 15η Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες του Κουβέιτ, καθώς και Μονάδες από τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν επιτέθηκαν και αυτές κατά μέτωπο εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας στο αριστερό των Αμερικανών Πεζοναυτών, ανέτρεψαν τις εχθρικές αντιστάσεις και προχώρησαν σε βάθος 20 χιλιομέτρων, πάντοτε σε συνεργασία και συντονισμό με τις αμερικανικές δυνάμεις των Πεζοναυτών. Μέχρι τις βραδινές ώρες είχαν καταλάβει τους αντικειμενικούς τους σκοπούς.
• Ανατολικότερα, το Αμερικανικό Σώμα Πεζοναυτών (1η και 2η Μεραρχίες Πεζοναυτών), που είχε μεταφερθεί οδικά τις προηγούμενες ημέρες στους χώρους εξορμήσεως, επιτέθηκε εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας του Κουβέιτ υπό τη συνθηματική ονομασία «Ο ΄Ωμος του Κουβέιτ», όπου η γραμμή της μεθορίου στρέφεται προς τα βόρεια και στη συνέχεια προς τα δυτικά, με αποτέλεσμα μέχρι τις απογευματινές ώρες, οι Πεζοναύτες να έχουν καταλάβει τον αντικειμενικό τους σκοπό.
• Η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών έφθασε το βράδυ 70 χιλιόμετρα κοντά στο αεροδρόμιο Αζ Τζαμπέρ το οποίο έλεγχε. Στον τομέα της ακτής τελείως ανατολικά της διατάξεως οι σαουδαραβικές δυνάμεις που αποτελούνταν από την 1η ,2η και 10η Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες, και μια Ταξιαρχία Αρμάτων του JECE (Σώμα Μεικτών Δυνάμεων Ανατολής) επιτέθηκαν το πρωί και ανέτρεψαν τις εχθρικές αντιστάσεις και τις βραδινές ώρες προέλασαν εντός του Κουβέιτ σε αρκετό βάθος προς τα βόρεια.
• Οι Σαουδάραβες πολέμησαν σκληρά κατά τα αρχικά στάδια της μετωπικής επιθέσεως που εξαπέλυσαν εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας του  Κουβέιτ, γιατί οι ιρακινές δυνάμεις πρόβαλαν ισχυρή αντίσταση κατά τα αρχικά στάδια της επιθέσεως.

25η Φεβρουαρίου 1991  (2η ημέρα).

Ολες οι επιτιθέμενες συμμαχικές δυνάμεις συνέχισαν από το πρωί της 25ης Φεβρουαρίου την προέλασή τους με ταχύτατους ρυθμούς, με κατεύθυνση προς τα βόρεια ως εξής :

• Οι αμερικανικές δυνάμεις 82η και 101η Μεραρχίες και οι τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες μονάδες διεύρυναν το προγεφύρωμα στον Ευφράτη, ώστε να επιτύχουν την αποκοπή και απομόνωση των ιρακινών δυνάμεων, ενώ οι υπόλοιπες δυνάμεις συνέχισαν την προέλασή τους. Τις βραδινές ώρες της 25ης, το 18ο Σώμα Στρατού έλεγχε την οδό Βαγδάτη-Βάσρα. Η 24η Μηχανοκίνητη Μεραρχία έφτασε στο Αλ Μπουσάιγια και τη Νασιρίγια. Οι γαλλικές δυνάμεις συνέχισαν την επίθεσή τους και μέχρι το μεσημέρι κατέλαβαν το Αλ Σαλμάν και έλεγχαν την πόλη όπου και εγκαταστάθηκαν αμυντικά, ως πλαγιοφυλακή των προελαυνόντων, στο δεξιό τους,αμερικανών δυνάμεων κατόπιν διαταγής του Στρατηγού SCHWARZKOPF (Σβάρτσκοπφ).
• Επίσης, η 24η και η 3η Τεθωρακισμένες Μεραρχίες των Αμερικανών κινήθηκαν ταχέως από το πρωί και ανέτρεψαν τις εχθρικές αντιστάσεις,ενώ η 1η και 3η Μεραρχίες Αρμάτων προέλασαν δυτικά του Αλ Μπουσάιγια με σκοπό να επιτύχουν την αποκοπή και αιχμαλωσία των ιρακινών δυνάμεων. Το 7ο Αμερικανικό Σώμα Στρατού, τις βραδινές ώρες , είχε προχωρήσει σε βάθος 80 χιλιομέτρων.Οι βρετανικές δυνάμεις κινήθηκαν ανατολικά του Αλ Μπουσάιγια και μέχρι τις απογευματινές ώρες είχαν εμπλακεί με τμήματα της Προεδρικής Φρουράς, καταστρέφοντας σημαντικό μέρος των ιρακινών αρμάτων.
• Αιγύπτιοι- Σύριοι- Σαουδάραβες και Κουβειτιανοί συνέχισαν την προέλασή τους ταχέως προς τα βόρεια και βορειανατολικά με σκοπό να επιτύχουν τον εγκλωβισμό των εχθρικών δυνάμεων και την παράδοσή τους. Τις βραδινές ώρες είχαν διεισδύσει σε βάθος 50 χιλιομέτρων.
• Η 1η Μεραρχία Πεζοναυτών, που κινούνταν με κατεύθυνση προς το Κουβέιτ τις απογευματινές ώρες της 25ης Φεβρουαρίου αντιμετώπισε μονάδες ιρακινών αρμάτων κοντά στο αεροδρόμιο του Κουβέιτ. Επακολούθησε καταιγισμός από πυρά πυροβολικού ελικοπτέρων Κόμπρα και αρμάτων όπου καταστράφηκαν 63 ιρακινά άρματα, 31 τεθωρακισμένα οχήματα και 40 τροχοφόρα.
• Την ίδια ημέρα, ιρακινός πύραυλος Σκουντ, που αναχαιτίστηκε στον αέρα από Πάτριοτ, διαλύθηκε με αποτέλεσμα η εκρηκτική γόμωσή του να πέσει στο Νταχράν και να φονευθούν 28 άτομα και να τραυματιστούν 89 Αμερικανοί της βάσεως του Νταχράν. Τις βραδινές ώρες της 25ης Φεβρουαρίου, οι Πεζοναύτες βρίσκονταν 10 χιλιόμετρα νότια του Κουβέιτ.
• Οι σαουδαραβικές δυνάμεις στο ανατολικό άκρο με τις άλλες αραβικές δυνάμεις προέλασαν κατά μήκος της ακτής και έφθασαν νότια του Κουβέιτ. Γενικά το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν υπερφαλαγγίσει τις ιρακινές δυνάμεις, ενώ τεράστιες φάλαγγες οχημάτων άρχισαν να συμπτύσσονται προς τη Βασόρα.

26 Φεβρουαρίου 1991 (3η Ημέρα)

• Από το πρωί της 26ης Φεβρουαρίου, συνεχίσθηκαν με ένταση οι βομβαρδισμοί οδών, γεφυρών αρμάτων , οχημάτων και από τη συμμαχική αεροπορία. Ιδιαίτερα η οδός Κουβέιτ-Βάσρα υφίστατο ανηλεή βομβαρδισμό. Οι πιλότοι των αεροσκαφών ανέφεραν ότι ατέλειωτες φάλαγγες οχημάτων είχαν ακινητοποιηθεί κατά μήκος της οδού. ΄Οταν οι πιλότοι κατέστρεφαν το πρώτο άρμα, τα πληρώματα ολόκληρης της φάλαγγας των αρμάτων εγκατέλειπαν αυτήν, απέρριπταν τον οπλισμό τους και κινούνταν προς τα βόρεια.
• Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν σε όλο το μέτωπο, σύμφωνα με τη διαταγή του Στρατηγού Σβάρτσκοπφ, ο οποίος βιαζόταν να καταστρέψει την Προεδρική Φρουρά, ενώ χιλιάδες Ιρακινοί στρατιώτες άρχισαν να παραδίνονται. Κατά τους υπολογισμούς παραδόθηκαν περίπου 30.000. Οι στρατιώτες έβγαιναν από τα χαρακώματα πεινασμένοι , γυμνοί και ρακένδυτοι και με υψωμένες λευκές σημαίες. Ταυτόχρονα, είχε αρχίσει η σύμπτυξη των Ιρακινών βάσει σχεδίου από το Κουβέιτ. Τα ιρακινά στρατεύματα αποχωρούσαν από το Κουβέιτ κατευθυνόμενα προς Βορρά είτε πεζοπορώντας, είτε με πολιτικά οχήματα. Πολλοί Ιρακινοί, που τελικά έφτασαν στον Ευφράτη, προσπαθούσαν να περάσουν απέναντι με αυτοσχέδιες γέφυρες, γιατί οι μόνιμες είχαν καταστραφεί, σφυροκοπούμενοι στην προσπάθειά τους αυτήν από την αεροπορία και το πυροβολικό. Οι κουβεϊτιανές δυνάμεις τις απογευματινές ώρες και κατόπιν εξουδετερώσεως των τελευταίων ιρακινών δυνάμεων κατέλαβαν την πόλη του Κουβέιτ. Καθώς οι δυνάμεις των Ιρακινών εγκατέλειπαν το Κουβέιτ, επακολούθησε ανελέητος βομβαρδισμός. Οι πιλότοι ονόμασαν την οδό «Αυτοκινητόδρομο θανάτου», καθώς χιλιάδες νεκροί ήταν στο έδαφος και περισσότερα από 1.000 και πλέον οχήματα ήταν παγιδευμένα. ΄Ενας Αμερικανός πιλότος ανέφερε χαρακτηριστικά «είναι σαν να πυροβολεί ψάρια μέσα στο βαρέλι», ενώ ένας άλλος είπε : «Θεέ μου τους σφάζουμε». Τα βομβαρδιστικά πραγματικά είχαν μετατρέψει τις φάλαγγες σε ένα σωρό από καπνισμένα συντρίμματα.

Γενικά, η κατάσταση την 26η Φεβρουαρίου 1991 είχε ως ακολούθως :

• Δυτικό άκρο : Το 18ο Σ.Σ. ήλεγχε τον άξονα Βαγδάτη-Βάρσα, καταστρέφοντας όλα τα ιρακινά άρματα που προσπαθούσαν να συμπτυχτούν προς Βαγδάτη.
• Στο κέντρο  της διατάξεως, το 7ο Σ.Σ. και το 18ο Σ.Σ. είχαν ευθυγραμμισθεί.
• Στο ανατολικό, οι Σαουδάραβες διατάχθηκαν να προχωρήσουν προς τα ανατολικά εμπρός από την πόλη του Κουβέιτ, ενώ οι Πεζοναύτες κατέλαβαν το αεροδρόμιο του Κουβέιτ και την πόλη Αλ Τζάχρα.

27 Φεβρουαρίου 1991  (4η ημέρα)

• Από το πρωί της 27ης Φεβρουαρίου, οι αμερικανικές δυνάμεις, που είχαν εμπλακεί από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας με την επίλεκτη Φρουρά του Σαντάμ, έδωσαν την κύρια και σκληρή μάχη που διήρκεσε ολόκληρη την ημέρα. Αυτή αποτελεί την κύρια μάχη , γιατί είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή περίπου 580 αρμάτων μάχης. Οι επίλεκτοι στρατιώτες του Ιράκ, χωρίς καμιά αεροπορική υποστήριξη και χωρίς υποτυπώδη επικοινωνία και κάτω από ανηλεείς βομβαρδισμούς πολέμησαν γενναία χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα, γιατί αντιμετώπιζαν τη συμμαχική αεροπορία και τη σαφή υπεροχή του υλικού, ιδιαίτερα του αμερικανικού άρματος Μ1 Α1, καθώς και τις συνεχείς επιθέσεις των ελικοπτέρων.
• Μέχρι το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου, οι Ιρακινοί είχαν χάσει 8 Μεραρχίες Πεζικού καθώς και 3 Μεραρχίες της προεδρικής Φρουράς που προσπαθούσαν να διαφύγουν προς Βάσρα και περισσότερα από 3.700 άρματα μάχης, έναντι των 4.700 αρμάτων που είχαν παρατάξει στο θέατρο του Κουβέιτ, καθώς και μεγάλο αριθμό πυροβόλων, τεθωρακισμένων οχημάτων μηχανημάτων Μηχανικού. Ο Στρατηγός Σβάρτσκοπφ σε δηλώσεις που έκανε σε δημοσιογράφους ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής : «Στο Ιράκ έχει απομείνει ένας στρατός πεζοπόρων αδύναμων και πεινασμένων ανδρών, χωρίς ηγεσία που δεν αποτελεί πια απειλή για τον Κόλπο».

28 Φεβρουαρίου 1991  (5η-8η ημέρα)

Από τις 0500 της 28ης Φεβρουαρίου 1991, ο Πρόεδρος Μπους διέταξε την αναστολή (προσωρινή παύση) των επιχειρήσεων, της οποίας η ισχύ θα άρχιζε τρείς ώρες αργότερα. Ο Πρόεδρος Μπους είχε θέσει τους εξής όρους :

1. Άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων.
2. Άμεση απελευθέρωση των υπηκόων του Κουβέιτ.
3. Άμεση παράδοση των αρχείων των ναρκοπεδίων στο Κουβέιτ.
4. Άμεση συμμόρφωση του Ιράκ προς τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
5. Ακύρωση της αποφάσσεως προσαρτήσεως του Κουβέιτ.

Από τις 28 Φεβρουαρίου μέχρι 2 Μαρτίου, έγιναν σποραδικές συγκρούσεις, γιατί πολλές ιρακινές μονάδες, δεν είχαν ειδοποιηθεί. Η σπουδαιότερη έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου 28 Φεβρουαρίου μεταξύ των ιρακινών και αμερικανικού Τακτικού συγκροτήματος, όπου καταστράφηκαν 12 τεθωρακισμένα, 9 τροχοφόρα, 29 οχήματα των ιρακινών και πιάστηκαν πολλοί αχμάλωτοι. Γενικά οι συμμαχικές δυνάμεις κατάφεραν το τελειωτικό χτύπημα κατά των Ιρακινών στις 28 Φεβρουαρίου.

Ο αγώνας των διαπραγματεύσεων μόλις άρχιζε για την οριστική κατάπαυση του πυρός και ήταν πάρα πολύ δύσκολος.

Οι Κούρδοι στα βόρεια μαζί με τους Σιίτες στα νότια, είχαν ξεσηκωθεί και ζητούσαν να απαλλαγούν από το Σαντάμ, ενώ οι Σύμμαχοι έβλεπαν ότι ένας διαμελισμός του Ιράκ δεν συνέφερε σε κανένα από τα κράτη της περιοχής του Κόλπου.

Στην πόλη του Κουβέιτ τα πράγματα εμφανίσθηκαν πολύ δύσκολα καθόσον επικρατούσε πανικός, ενώ χιλιάδες νάρκες, περίπου 45.000, ήταν διασκορπισμένες.  Το έργο κατασβέσεως, επίσης, των 250 πυρκαγιών ήταν δύσκολο και προβληματικό για τους Συμμάχους.  Η σχεδίαση της Διοικητικής Μέριμνας και της εγκαταστάσεως της νέας Κυβερνήσεως ήταν επίσης δύσκολη στο Κουβέιτ, καθώς και το έργο της ανασυγκροτήσεως γενικά.

Αποτελέσματα.

Από τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων που διεξάχθηκαν, Αεροπορικών-Ναυτικών-Χερσαίων, προκύπτει ότι οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοι πέτυχαν απόλυτα τους αντικειμενικούς τους σκοπούς με τις μικρότερες απώλειες, ενώ οι ιρακινές δυνάμεις υπέστησαν πραγματική πανωλεθρία. Γενικά, ο πόλεμος κερδίθηκε με συντονισμένη συλλογική προσπάθεια πολλών χωρών και με την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ σε προσωπικό και υλικά μέσα.  Τα τραγικά αποτελέσματα της ήττας του Ιράκ δεν έχουν φανεί ακόμη αν και έχει περάσει αρκετός χρόνος.

Ωστόσο, ο Σαντάμ κατέστησε τη χώρα του τελείως αμέτοχη στα μεσανατολικά σενάρια και αύξησε την αγορά νέων υπερσύγχρονων όπλων, και αντιβαλλιστικών πυραύλων, ενώ το ΝΑΤΟ ανησυχεί πολύ και προσπαθεί να διαπιστώσει το νέο του ρόλο, καθώς η έξαρση των εθνικών μειονοτήτων πολλαπλασιάζεται και ο μη έλεγχος των πυρηνικών δεν εγγυώνται την ειρήνη και την ασφάλεια στο άμεσο μέλλον στην περιοχή του Κόλπου.

Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επιτυχής έκβαση του πολέμου στον Περσικό οφειλόταν στα τεχνολογικά προηγμένα οπλικά συστήματα των Συμμάχων, στη φοβερή υπεροπλία, σε συνδυασμό με την τεχνολογική ανωτερότητα του οπλισμού, καθώς και στο υψηλό ηθικό, στην άρτια εκπαίδευση και επαγγελματισμό του έμψυχου υλικού.  Η συμμαχική αεροπορία έκρινε, επίσης, κατά μεγάλο ποσοστό τη μοίρα της αναμετρήσεως, αφού κατέστρεψε κατά μεγάλο ποσοστό την ιρακινή αεροπορία στο έδαφος. Επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η αλήθεια που είχε επισημανθεί κατά τον 6ο αι. από  τον Κινέζο Φιλόσοφο Σουν-Τζου (SUN-TZU) ότι η αριθμητική υπεροχή και η οπλική επάρκεια δεν αρκούν για να προδικάσουν εκ των προτέρων την έκβαση ενός πολέμου.

• Απώλειες Μάχης Συμμάχων:
  • Νεκροί 149, τραυματίες 458, εξαφανισθέντες 66.
• Απώλειες  μη μάχης Συμμάχων: νεκροί από ατυχήματα 138, τραυματίες 2.978.
• Πολεμικά αεροσκάφη : 31, ελικόπτερα  15.

Απώλειες Ιρακινών :

• νεκροί- τραυματίες 100.000 περίπου-Αιχμάλωτοι 60.000 περίπου.
• Αγνοούμενοι περίπου 100.000.
• Αεροσκάφη : 77- καταφυγόντα στο Ιράν : 130.

Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα

Στον πόλεμο του Περσικού, εφαρμόσθηκε το νέο δόγμα (Air land battle) από τις ΗΠΑ και τους Συμμάχους. Σκοπός του πολέμου ήταν η απελευθέρωση του Κουβέιτ.

Το δόγμα αυτό μπορεί να πραγματοποιήσει μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ, η οποία διαθέτει υπερσύγχρονα αεροσκάφη, υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα και υψηλή γενικά τεχνολογία.

Ο έλεγχος και η διοίκηση των πολυεθνικών δυνάμεων, ιδιαίτερα της αεροπορίας, υπήρξαν άριστα και πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση σύγχρονων συστημάτων και με τη βοήθεια  computers που βοήθησαν πάρα πολύ τόσο στη λήψη των πληροφοριών, όσο και στη μεταβίβασή τους.

Η χρησιμοποίηση των μέσων ηλεκτρονικού πολέμου είχε άριστα αποτελέσματα, γιατί εξουδετερώθηκαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα ραντάρ, οι επικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου των πυραύλων εδάφους αέρα (ΣΑΜ) του αντιπάλου, και τα ηλεκτρονικά αντιαεροπορικά συστήματα πυροβολικού, ενώ δημιουργήθηκε σύγχυση και τύφλωση στα μέσα του, ώστε να μη γνωρίζει τις ενέργειες των συμμαχικών δυνάμεων.

Χρησιμοποιήθηκαν ηλεκτρονικά και δορυφορικά μέσα υψηλής τεχνολογίας για άμεση και αξιόπιστη συλλογή πληροφοριών, με αποτέλεσμα τον ακριβή προσδιορισμό στόχων αφενός και αφετέρου το συνεχή εντοπισμό των κινήσεων του εχθρού, βάσεων αναπτύξεως όπλων, Σταθμών Διοικήσεως με αποτέλεσμα την καταστροφή του συστήματος Διοικήσεως, ελέγχου και επικοινωνιών των Ιρακινών. 

Χρησιμοποιήθηκαν όπλα ακριβείας με σκοπό την προσβολή στρατηγικών στόχων με απόλυτη επιτυχία.

Η άσκηση Διοικήσεως από ένα Διοικητή, ο σαφής προσδιορισμός των αρμοδιοτήτων, η ισόρροπη ανάπτυξη των μέσων και ο τέλειος συντονισμός τους είχε άριστα αποτελέσματα και συνέβαλε στη νίκη.

Διαπιστώθηκε ότι για την αντιμετώπιση των σύγχρονων αεροσκαφών απαιτείται εκτός από τα αεροσκάφη αναχαιτίσεως και αποτελεσματική Α/Α άμυνα και πλέγμα ραντάρ.

Η χρησιμοποίηση ναυτικών δυνάμεων με δυνατότητα ταχείας αναπτύξεως, παραμονής και διεξαγωγής επιχειρήσεων σε απομακρυσμένες περιοχές επί μακρό χρόνο επέβαλαν στον αντίπαλο αποκλεισμό από τη θάλασσα πρώτο και δεύτερο συνέβαλαν πάρα πολύ στη μεταφορά στρατευμάτων υλικού και εφοδίων στις περιοχές του Κόλπου.

Ο ρόλος της Διοικητικής Μέριμνας ήταν καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία της νίκης. Οργανώθηκε άριστα και υποστήριξε αποτελε-σματικά τις επιχειρήσεις με σύγχρονο υλικό παρά το μέγεθος και την ανομοιομορφία των υποστηριζόμενων δυνάμεων.

Η φύση των σύγχρονων επιχειρήσεων απέδειξε ότι απαιτεί άριστη συνεργασία όλων των Κλάδων των ΄Ενοπλων Δυνάμεων.

Η απλή αντιπαράθεση αριθμού στρατιωτικών δεν αρκεί για να προδικάσει το αποτέλεσμα ενός πολέμου. Η παρουσία μόνιμων ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο και στον Κόλπο αποδείχθηκε αναγκαία προς το σκοπό της άμεσης χρησιμοποιήσεώς τους, εάν παραστεί ανάγκη για τη διευκόλυνση ενδεχόμενων επιχειρήσεων.

Οι καταπληκτικές διαφορές απωλειών των εμπολέμων (Σύμμαχοι 139 νεκροί έναντι 100.000 Ιρακινών περίπου), εφόσον επιβεβαιωθούν αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία.

Οι γαλλικές , βρετανικές και μέρος των αμερικανικών δυνάμεων εκτέλεσαν ένα ευρύ υπερκερωτικό ελιγμό, στο Κουβέιτ, ενώ οι αιγυπτιακές, συριακές και σαουδαραβικές δυνάμεις με τους πεζοναύτες ενήργησαν μετωπικά εναντίον της οχυρωμένης τοποθεσίας του Κουβέιτ, με αποτέλεσμα να επιτύχουν την αποκοπή και απομόνωση των αμυνομένων.

Εάν οι Ιρακινοί μετά την κατάληψη του Κουβέιτ καταλάμβαναν τα σαουδαραβικά λιμάνια και αεροδρόμια έγκαιρα, η συγκέντρωση των συμμαχικών δυνάμεων θα είχε υψηλό κόστος σε έμχυχο και άψυχο υλικό.

Η στατική άμυνα που εφάρμοσαν οι Ιρακινοί στο Κουβέιτ τους ανάγκασε να περιορισθούν στα χαρακώματα και να δέχονται τα συμμαχικά πυρά με αποτέλεσμα να απομονωθούν μετά την καταστροφή των συστημάτων διοικήσεως και επικοινωνιών.

Η οχυρωμένη γραμμή Σαντάμ στο Κουβέιτ ήταν μια συνοριακή γραμμή άμυνας που χρησίμευσε σαν πεδίο δοκιμής για τα νέα αμερικανικά όπλα. Η οχυρωμένη αυτή γραμμή τελικά έχασε την επαφή με τα μετόπισθεν, αφού καταστράφηκαν οι επικοινωνίες και το σύστημα Διοικήσεως.

Η ιρακινή άμυνα υπήρξε ασυντόνιστη, τα πυρά υποστηρίξεως δεν ήταν ακριβή και έγκαιρα, οι αντεπιθέσεις βραδείες, περιορισμένες και χωρίς συντονισμό, ενώ πολλά τμήματα παρουσίασαν απροθυμία εμπλοκής στον αγώνα. Γενικά, η άμυνα ήταν κατώτερη από εκείνη που είχαν εκτιμήσει οι Σύμμαχοι.

Η χρησιμοποίηση πυραύλων Σκούντς από τους Ιρακινούς αποτέλεσε μόνιμη απειλή για τους Συμμάχους στον Κόλπο, επιβράδυνε την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων, δημιούργησε προβληματισμούς, ερωτηματικά και ανησυχία για χρήση χημικών αερίων.

Οι ασκήσεις των ανδρών με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες ήταν μια δυσάρεστη κατάσταση, γιατί δημιούργησαν συνθήκες θερμοκηπίου στους στρατιώτες, αλλά και μια απαραίτητη προστατευτική ασπίδα.

Το υψηλό ηθικό που είχε εδραιωθεί στις ένοπλες δυνάμεις των Συμμάχων για το δίκαιο του αγώνα και η αυτοπεποίθεσή τους για τις ικανότητές τους, η καλή εκπαίδευση και η υπεροχή των οπλικών συστημάτων, η συνεχής ψυχολογική προπαρασκευή τους, είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη.

Στον πόλεμο του Περσικού, δοκιμάσθηκε η νέα τεχνολογία που αμφισβήτησε αρκετά από τα παραδεκτά αξιώματα της πολεμικής τέχνης .

Για πρώτη φορά δοκιμάσθηκε με απόλυτη επιτυχία η εξακρίβωση ενός εικονικού ή πραγματικού στρατιωτικού αντικειμένου στο πεδίο της μάχης (άρματος- αεροπλάνου-οχήματος) από την ανάλυση του φάσματος του φωτός του αναδυόμενου καπνού μετά από μία προσβολή και την ανάφλεξη του στόχου.

Σε ό,τι αφορά στο Σαντάμ, ο Στρατηγός Schwarkopf (Σβάρτσκοπφ) έδωσε την εξής περιγραφή «Δεν είναι στρατηγικός νους, ούτε έχει διδαχθεί τη μεθοδολογία των πολεμικών επιχειρήσεων. Δε γνωρίζει καν την τακτική του απλού Στρατηγού, ούτε την τακτική του απλού μαχητή, κατά τα άλλα είναι ένας μεγάλος πολέμαρχος».

Η δυναμικότητα του αραβικού εθνικισμού βρίσκεται σε ύφεση προς το παρόν. Οι Αμερικανοί προσπαθούν να δραστηριοποιήσουν την παλαιστινιακή αντίδραση. ΄Ετσι, βλέπουμε μια ισχυρή τάση μετριοπάθειας στους αραβικούς κύκλους και αποφυγή δημιουργίας τρομοκρατικών ενεργειών.

Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες με τη διασπορά των πυρηνικών, χημικών και βιολογικών όπλων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής από το Μαρόκο μέχρι το Ιράν και λόγω της καταστάσεως στη πρώην Σοβιετική ΄Ενωση υπάρχει έντονος ανταγωνισμός Τουρκίας και Ιράν σχετικά με την επιρροή τους στις μουσουλμανικές δημοκρατίες του Καυκάσου.

Σήμερα, προωθείται μια ανοδική μορφή ισόρροπου ισλαμικού χώρου, μέσω της ιρακινής ηγεσίας, καθίζηση του Σανταμικού Μοντέλου, αποθάρρυνση του κουρδικού πατριωτικού μετώπου, απεγκλώβιση της Συρίας, περιθωριοποίηση της Λιβύης και αναπροσαρμογή στο Λίβανο.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην πολυεθνική δύναμη για την αποτελεσματικότερη επιβολή των κυρώσεων στο Ιράκ έχει εντάξει και πάλι, κατά τρόπο ουσιαστικό, τη χώρα μας στο μηχανισμό της Δύσεως, για την αντιμετώπιση προκλήσεων και απειλών που προέρχονται έξω από την παραδοσιακή περιοχή ευθύνης του ΝΑΤΟ.

Η χρησιμοποίηση από τους Συμμάχους των διευκολύνσεων, στο έδαφός μας και στον εναέριο χώρο μας, έφερε και πάλι την Ελλάδα στη ροή των διεθνών εξελίξεων από τις οποίες θα προκύψουν νέα δεδομένα που θα παρακολουθήσουν τη χώρα μας για αρκετά χρόνια.

Το νέο επιχειρησιακό δόγμα μετά τον Πόλεμο στον Περσικό πρέπει να κατευθύνεται προς τη συγκρότηση δυνάμεων ευέλικτων εφοδιασμένων με όπλα υψηλής τεχνολογίας καθώς και με σύγχρονα μέσα επιτηρήσεως.

Ειδικά, για την Ελλάδα που βρίσκεται σε ζωτικό γεωγραφικό χώρο, μετά από τις προκλήσεις και τις πιέσεις της ΄Αγκυρας, τις τελευταίες ανακατατάξεις στο Βαλκανικό χώρο, αλλά και την γειτνίασή της με τις χώρες, του κόλπου, επιβάλλουν πλήρη επαγρύπνηση και ετοιμότητα για την αντιμετώπιση απρόβλεπτων καταστάσεων.

Επίσης, από τη στιγμή που υπάρχουν λαοί και εθνότητες που κινητοποιούνται και δραστηριοποιούνται για την ανεξαρτησία τους, επιβάλλεται πλήρης επαγρύπνηση και ετοιμότητα των ένοπλων δυνάμεων και του λαού.

Οι δυσχέρειες για τη σχεδίαση και υλοποίηση της Διοικητικής Μέριμνας στον πόλεμο του Κόλπου υπήρξαν τεράστιες, για τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων ανδρών από ΗΠΑ και Γερμανία, Αρμάτων, οχημάτων τεθωρακισμένων μηχανοκίνητων Μονάδων, πυρομαχικών, καυσίμων, τροφίμων, υγειονομικών σχηματισμών ακόμη και 2.500 φερέτρων. Είναι ανάγκη να υπογραμμισθεί εδώ ότι ο ελληνικής καταγωγής Στρατηγός Ουίλιαμ Παγώνης Διοικητής της Διοικήσεως Διοικητικής Μέριμνας επιτέλεσε ένα πραγματικό άθλο συντονίζοντας και κατευθύνοντας το έργο της Δ. Μέριμνας και απέσπασε επάξια τα συγχαρητήρια του Προέδρου Μπους.

Στο Αμερικανικό Πεντάγωνο, «Η Θύελλα στην Ερημο» θεωρείται μισοτελειωμένη δουλειά καθώς υπάρχουν Αξιωματικοί που εκφράζουν φόβους ότι θα χρειασθούν να επιστρέψουν στην περιοχή σε μερικά χρόνια.

Το μεγάλο παράπονο εκείνων που έλαβαν μέρος στον πόλεμο είναι ότι η ανακωχή σταμάτησε τις συμμαχικές δυνάμεις λίγα χιλιόμετρα από τον στόχο τους, που δεν ήταν άλλο από την περικύκλωση , και καταστροφή ολόκληρης της ιρακινής δυνάμεως που είχε εισβάλει στο Κουβέιτ κλείνοντας το δρόμο προς τη Βασόρα. Οι δύο μεραρχίες της Προεδρικής Φρουράς μαζί με τα ελικόπτερα και τα τεθωρακισμένα, που διέφυγαν την παγίδα των Συμμάχων κοντά στη Βασόρα, ήταν αρκετές για να συμβάλουν στη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των Σιιτών της Βασόρας που ξέσπασε μετά την ανακωχή με τον ξεσηκωμό των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ.

Ισως ο Σαντάμ θα είχε ανατραπεί τονίζουν οι επικριτές του ΠΑΟΥΕΛ, ενώ ο στρατιωτικός αναλυτής Τζέφρι Ρέκοντ αναφέρει για το ίδιο θέμα : «Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη περίπτωση κατά την οποία ένας νικηφόρος στρατός κήρυξε μονομερή κατάπαυση των εχθροπραξιών και συνέχισε : «η πιο κοντινή περίπτωση είναι η διαταγή του Χίτλερ, το 1940, στη Δουνκέρκη».

Τελειώνοντας μπορούμε να πούμε ότι ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ για την εκδίωξη του Ιράκ από το Κουβέιτ επιτεύχθηκε απόλυτα. Ομως η καταστροφή της πολεμικής μηχανής του δεν ολοκληρώθηκε, λόγω της πρόωρης ανακωχής που σταμάτησε τις συμμαχικές δυνάμεις λίγα χιλιόμετρα από το στόχο τους.

Σήμερα, δύο εκκρεμότητες σκιάζουν τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στο Κουβέιτ. Η πρώτη είναι οι δύο χιλιάδες Κουβειτιανοί αιχμάλωτοι που εξακολουθούν να βρίσκονται στις φυλακές του Ιράκ, παρά τους όρους που υπέγραψε ο Σαντάμ για την άμεση απελευθέρωσή τους. Η δεύτερη είναι η υποψία που πλανάται στη διεθνή κοινή γνώμη ότι ο πόλεμος έγινε για το πετρέλαιο και όχι για την εφαρμογή της διεθνούς νομιμότητας. Για την εξάλειψη της υποψίας αυτής θα πρέπει να αποκατασταθεί το διεθνές δίκαιο και η νομιμότητα στην Κύπρο και το Παλαιστινιακό, για να επικρατήσουν και εκεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Δημοκρατία, η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη, που εξακολουθούν ακόμη να παραβιάζονται κατάφωρα.

Αριθμός στρατευμάτων που αναπτύχθηκαν

Οι δυνάμεις με τον αριθμό των στρατιωτών που ανέπτυξαν

• Η.Π.Α.: 575.000
• Σαουδική Αραβία: 52.000 (μόνο 20-40 χιλιάδες πήραν μέρος)
• Τουρκία: 50.000 (δεν πήραν μέρος στον πόλεμο)
• Ηνωμένο Βασίλειο: 43.000
• Αίγυπτος: 35.000
• Συρία: 16.000
• Γαλλία: 14.663
• Κουβέιτ: 7.000
• Πακιστάν: 5.500
• Καναδάς: 4.500
• Ισπανία: 3.000
• Μαρόκο: 2.000
• Μπανγκλαντές: 2.000
• Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 1.000
• Ομάν: 950
• Νίγηρας: 500
• Μπαχρέιν: 200
• Τσεχοσλοβακία: 200
• Ολλανδία: 200
• Ελλάδα: 200
• Ονδούρα: 150

πηγές:

wikipedia

stratistoria

The Battlefields - YouTube Channel